Σιώπησα...

Ξέρω, θα σταθώ στην άκρη της κορυφογραμμής
ελπίζοντας , να με δεις
αμφιβάλλω αν τους γαλανούς ίσκιους του απογεύματος χάιδεψες
με τα φύλλα τα φθινοπωρινά μιας λεύκας
στις αυλόπορτες των χαμηλών σπιτιών στεγάζεται
ανυπέρβλητη
η μοναξιά των ακινήτων ελαιώνων
σιγανά, έλα κοντά μου, μαζί να δούμε ένα ξημέρωμα
στην αφή σου καταθέτω την χθεσινή μου ημέρα
. .σιώπησα!!!!!!!
σε αλλόκοτους λευκούς ορίζοντες , βαθιά πίστεψα
κύλισαν τα γόνατα στην γη… τι να πεις….
ερμητικά κλειστούς κόσμους αγάπησα.
Ελπίδα