Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Επικίνδυνη Γνώση

Στο τηλεοπτικό ντοκουμέντο του BBC, Επικίνδυνη Γνώση, o David Malone ρίχνει τη ματιά του σε 4 ιδιοφυείς μαθηματικούς : τους Georg Cantor, Ludwig Boltzmann, Kurt Gödel και Alan Turing !

Η μεγαλοφυής σκέψη των παραπάνω επηρέασε δραματικά τις ζωές όλων μας. Όμως, κατά τραγικό τρόπο ο ιδιοφυής τους νους, τους οδήγησε στην τρέλα και τελικά στην αυτοκτονία !

Η ταινία ξεκινάει με τον Georg Cantor, τον μεγάλο μαθηματικό η δουλειά του οποίου αποτέλεσε τη βάση για τα περισσότερα απο τα μαθηματικά του 20ου αιώνα. Πίστευε ότι ήταν αγγελιοφόρος του Θεού και τελικά κατέληξε στην τρέλα προσπαθώντας να αποδείξει τις θεωρίες του για το άπειρο.

Η προσπάθεια του Ludwig Boltzmann να αποδείξει την ύπαρξη των ατόμων και η ενασχόλησή του με τις πιθανότητες της στατιστικής μηχανικής και της θερμοδυναμικής, τελικά τον οδήγησαν στην αυτοκτονία.

Ο Kurt Gödel, o εσωστρεφής φίλος του Einstein, απέδειξε ότι υπάρχουν λογικές προτάσεις μη αποδείξιμες, καταδεικνύοντας έτσι τους περιορισμούς των μαθηματικών. Η ζωή του τελείωσε σε ένα σανατόριο, αρνούμενος να δεχτεί τροφή επειδή φοβόταν ότι θα δηλητηριαστεί.

Τέλος, ο Alan Turing, ο μεγάλος αποκρυπτογράφος του Bletchley Park, πατέρας της επιστήμης των υπολογιστών, αυτοκτόνησε έχοντας αποδείξει ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων ποιές λογικές προτάσεις είναι μη αποδείξιμες.

Στην ταινία εμφανίζονται οι τελευταίοι απο τη μεγάλη σειρά των στοχαστών που ασχολούνται με αυτό το ακανθώδες ζήτημα, δηλαδή αν υπάρχουν πράγματα που τα μαθηματικά και το ανθρώπινο μυαλό δεν θα μπορέσουν ποτέ να προσεγγίσουν. Σ' αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι μαθηματικοί Greg Chaitin και Roger Penrose.

Η Επικίνδυνη Γνώση θίγει ορισμένα απο τα πιό σημαντικά ερωτήματα σχετικά με την αληθινή φύση της πραγματικότητας, που οι μαθηματικοί στοχαστές προσπαθούν ακόμη να απαντήσουν.

Mπορείτε να δείτε ΟΛΟ το σχετικό video του ΒBC εδώΕπικίνδυνη Γνώση


ΥΓ1: Αυτή είναι η πρώτη μου ανάρτηση. Αν και σχετικά ... περιθωριακή, εύχομαι να σας αρέσει. Λυπάμαι που το video είναι στα Αγγλικά και χωρίς Ελληνικούς υπότιτλους.


ΥΓ2: Όμως το δεύτερο video που παραθέτω έχει ελληνικούς υπότιτλους και τιτλοφορείται: Η ιδιοφυία του Δαρβίνου. Είναι νομίζω μία ενδιαφέρουσα προσθήκη στην προηγούμενη όμορφη ανάρτηση :)

ΥΓ3: Όσες και όσοι βρήκαν την παραπάνω θεματολογία "βαριά", δείτε το παρακάτω μουσικό video, που ελπίζω να σας αποζημιώσει ....

 Ray και Diana

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΕΝΑ ΖΟΥΖΟΥΝΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

Η ζωή και οι περιπέτειες του Δαρβίνου

της Κάθριν Λάσκι

εικονογράφηση: Μάθιου Τρούμαν


Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ και το WWF Ελλάς
προσκαλούν τους μικρούς τους φίλους σε εκδήλωση
με αφορμή το έτος Δαρβίνου και το βιβλίο
της Κάθριν Λάσκι


ΕΝΑ ΖΟΥΖΟΥΝΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ

Η ζωή και οι περιπέτειες του Δαρβίνου


το Σάββατο, 31 Οκτωβρίου 2009, στις 12 το μεσημέρι,
στον ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
(Ιπποκράτους 118, Αθήνα).

Έλα να μάθεις τα πάντα για τη ζωή, τις περιπέτειες

και τη σπουδαία προσωπικότητα του Δαρβίνου,

τις έρευνες και τις μελέτες του.

Η Ελένη Σβορώνου, συγγραφέας παιδικών βιβλίων

και Υπεύθυνη Προγράμματος Κατάρτισης στο WWF Ελλάς,

σε περιμένει για να ανακαλύψεις μαζί της

πώς είναι φτιαγμένος ο κόσμος

και να συνειδητοποιήσεις το θαύμα της φύσης

που οδήγησε τον Δαρβίνο στη διατύπωση της πιο διάσημης θεωρίας:

της θεωρίας της εξέλιξης.


ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΚΕΙ!

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ένα ταξίδι στη ζωή του Δαρβίνου και τους προσωπικούς του προβληματισμούς. Ο Δαρβίνος από πολύ μικρή ηλικία προτιμούσε να μαζεύει σκαθάρια και γαιοσκώληκες, παρά να μελετάει τα μαθήματά του. Τελικά το ταξίδι του στο κόσμο των εντόμων τον οδήγησε στη διατύπωση της θεωρίας της εξέλιξης, η οποία και άλλαξε τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τον κόσμο και τον εαυτό μας. Ένα πολύ σημαντικό βιβλίο για έναν από τους πιο σπουδαίους επιστήμονες που έζησαν ποτέ.

1 ευρώ από την πώληση κάθε βιβλίου θα διατεθεί για την ενίσχυση του έργου του WWF Ελλάς.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Η Κάθριν Λάσκι είναι αμερικανίδα συγγραφέας μυθιστορημάτων για ενήλικες αλλά και παιδικών βιβλίων. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ινδιανάπολη, ενώ σήμερα ζει και εργάζεται στη Μασαχουσέτη. Το 1984 τιμήθηκε με το βραβείο Newbery.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟ

Ο Μάθιου Τρούμαν είναι εικονογράφος παιδικών βιβλίων. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιταλία, αλλά πήγε στην Αμερική για να σπουδάσει Καλές Τέχνες. Σήμερα ζει και εργάζεται στο Νιου Τζέρσεϊ.

  • Σας παρακαλούμε να ενημερώσετε όλους τους μαθητές (ηλικίας από 6 ετών) του σχολείου σας για την εκδήλωση.
  • Η συμμετοχή είναι δωρεάν και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Κατά τη διάρκεια διεξαγωγής της εκδήλωσης, οι γονείς μπορούν να παραμείνουν στον ΠΟΛΥΧΩΡΟ, όπου μπορούν να πιουν τον καφέ ή το τσάι τους, ή να επιστρέψουν μετά τη λήξη της.
  • Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να καλείτε στο 211 3003580.


Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Η τελευταία ορθόδοξη λειτουργία στην Αγία Σοφία

Τον Ιανουάριο του 1919 δύο Ελληνικές μεραρχίες που είχαν σταλεί στην εκστρατεία της Κριμαίας στάθμευσαν στην Κωνσταντινούπολη.
Την εποχή εκείνη η Βασιλεύουσα βρισκόταν υπό ¨συμμαχική επικυριαρχία΄'. Ο πατήρ Λευτέρης Νουφράκης υπηρετούσε στη Β΄ Ελληνική μεραρχία. οπως εκμυστηρεύτηκε στους συντρόφους του ο κρητικός ιερέας από τις αλώνες Ρεθύμνου "το όνειρό του ήταν να ακουστεί και πάλι ο Λόγος του Θεού στην Αγία Σοφία", Την εποχή εκείνη η Εκκλησιά λειτουργούσε ως τζαμί και οι 4 άλλοι στρατιωτικοί, Φραντζής, Λιαρομάτης, Σταματιόυ και Νικολάου επισήμαναν στον ιερέα πως μιά Χριστιανικη λειτουργία θα προκαλούσε τους Τουρκους.
Μπρος στην επιμονή του παπαΛευτέρη οι τέσσερις άλλαξαν γνώμη. με τη βοήθεια ενός Ρωμιού βαρκάρη κατέβηκαν από το πλοίο που μετέφερε τη μεραρχία τους και βρέθηκαν στην εκκλησία. Στον χώρο που βρισκόταν η Αγιά Τράπεζα ο παπα Λευτέρης τοποθέτησε ένα μικρό τραπεζάκι. Βάζει το πετραχήλι του και αρχίζει τη λειτουργία με ψάλτη τον ταγματάρχη Λιαρομάτη. Χρέη νεωκόρου εκτελεί ο υπολοχαγός Νικολάου.
Η εκκλησία σιγά σιγά γεμίζει από μουσουλμάνους που έχουν έλθει για τη δική τους προσευχή. Οπως εκμυστηρέυτηκαν στη συνέχεια ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές, "οι τουρκοι μας έβλεπαν χωρίς να ξέρουν πώς να αντιδράσουν αφού αυτό που συνέβαινε ήταν κάτι περισσότερο απίστευτο για αυτούς".
Οι 4 αξιωματικοί κοινωνούν και γίνεται η απόλυση. Κάποιοι από τους τούρκους κινούνται εναντίον τους, αλλά τους σταματάει ένας Τούρκος αξιωματικός που ζητάει απ'τους μουσουλμάνους να μην πειράξουν τους Ελληνες διότι είναι μεγάλη αμαρτία αν χυθεί αίμα σε ιερό χώρο.
Οι Ελληνες τελικά κατάφεραν να διαφύγουν. Ακολούθησε έντονη διαμαρτυρία των Συμμάχων στον Ελευθέριο Βενιζέλο για το συμβάν, ο οποίος με τη σειρά του επέπληξε τους 4 Ελληνες αξιωματικούς.

Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Αγέλες αγελάδων στη σειρά!!!

Χθές το πρωί ο Πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής ανέφερε σε συνέντευξη σε πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή ότι η ζήτηση του εμβολίου του Πνευμονιόκκοκου (pneumo23 και pneumovax) έχει αυξηθεί κατά 100% φέτος σε συ΄γκριση με την περσυνή ζήτηση.
Τον λόγο τον ξέρουμε.

Οπως και με τα εποχιακά εμβόλια γρίππης που σπέυδουν να εμβολιαστούν σύσσωμες οικογένειες το ίδιο γίνεται και με το εμβόλιο του πνευμονιόκκοκου.
Με μόνη τη διαφορά όμως ότι ενώ στην πρώτη περίπτωση οι φαρμακοποιοί δώσαμε τις παραγγελίες μας νωρίς την Ανοιξη αφού προβλέψαμε τον χαμό που θα γινόταν, δεν μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο με το εμβόλιο του πνευμονιόκκοκου αφού αυτό είναι σταθερό (δεν αλλάζει κάθε χρόνο) γίνεται σε ανθρώπους που έχουν σοβαρό πρόβλημα και ευαισθησία με τους πνέυμονές τους ,και τους παρέχει στα συγκεκριμένα στελέχη, ανοσία πέντε χρόνων.
Χαμός λοιπόν και μ'αυτό!!! πανικός !! Λες και ξαφνικά όλοι απέκτησαν σοβαρό πρόβλημα με το αναπνευστικό τους και το ανοσοποιητικό έγινε σμπαράλια!!
Αλλοι επικαλούνται παλιό βαρύ κρύωμα και κάποια άτυπη πνευμονία που πέρασαν μικροί. Αλλοι επιμένουν και λένε ότι κάθε χειμώνα έχουν ευαισθησία και με το παραμικρό βήχουν και βγάζουν φλέμματα.
Τί να τους λές!! Οτι και να τους λές, ότι περισσότερο ανάγκη θα είχα εγώ ας πούμε -που βρίσκομαι καθημερινά με αρρώστους- να επιδιώξω να το κάνω, παρά αυτοί, τι να τους λές ότι απλά το να αποφέυγουν κλειστούς χώρους, να τρέφονται σωστά και να εφαρμόζουν τους τυπικούς κανόνες υγιεινής κλπ κλπ , τίποτα!!!! ΤΙΠΟΤΑ>

- Ναι αλλά θα με έχεις υπ'όψιν σου όταν έλθει το εμβόλιο? Η απάντησή τους, λές και μιλάς σε τοίχο!!
- Δεν ειναι δυνατόν να κρατάω λίστες για ένα εμβόλιο που μου έρχεται στην ποσότητα του ΕΝΟΣ όποτε και αν γίνει εισαγωγή και όταν καθημερινά το ίδιο μου λένε άλλοι δέκα, τους ανταπαντάς.
- Το καταλαβαίνω, αλλά .... ξέρεις εγώ δεν πάω άλλου΄,εμένα θα με έχεις υπ'όψιν σου.

Και αυτό το γαιτανάκι συνεχίζεται μέχρι που λές "Εντάξει θα σε έχω υπ'όψιν σου, στο κάτω κάτω κάθε μέρα σε βλέπω αλλά ΔΕΝ γράφω λίστες" ,και κάπου εκέι τελειώνει η συζήτηση, μέχρι να αρχίσει η επόμενη.
Αυτός ο "πόλεμος" διαδραματίζεται καθημερινά και μετά το καλοκαίρι στα φαρμακεία απανταχού της χώρας, σαν αποτέλεσμα της " (αν)ωριμότητας" του Ελληνα που θα οδηγηθεί μαζικά χωρίς αυτοάμυνες ελεύθερης βούλησης, σε εμβολιασμούς κατά της ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ γρίππης H1N1. Οταν "αποφασιστεί

Αγέλες αγελάδων στη σειρά!!!

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Καβοντορίτικος χορός

Ενα από τα καλύτερα βιολιά που έχει βγάλει η σύγχρονη δημοτική μας παράδοση και συνεχιστής των μουσικών ταλέντων που βγάζει η Εύβοια. (Να αναφέρω, τον Αραπάκη την Σ.Μπέλλου, τον Γρ. Μπιθικώτση και άλλους που δεν μπορώ να θυμηθώ). Ο Γιώργος Κόρος με το ιδιόμορφο αυτοδίδακτο παίξιμό του έχει δημιουργήσει τη δική του σχολή και με κάνει υπερήφανο που είμαι Ευβοιώτης και μάλιστα Αρβανίτης κοντά στην περιοχή του Καβοντόρου στην Νότια Εύβοια. Εδώ μιά σύντομη επίδειξη (όχι η καλύτερη κατά τη γνώμη μου) του περίφημου παλιόυ παραδοσιακού χορού, του ΚΑΒΟΝΤΟΡΙΤΙΚΟΥ. Ο χορός είναι βαρύς και δωρικός. Κανονικά ξεκινάει με αργό τέμπο συρτού. Τα βήματα είναι αργά και κοφτά αλλά η ιδιαιτερότητά του είναι ότι οι χορευτές σε κύκλο σταυρώνουν τα χέρια μπροστά (σταυρωτός χορός) με το δεξί πιάνουν το αριστερο του διπλανόυ τους κλπ., ενώ στο ξεκίνημα και μέχρι το πρώτο κουπλέ προχωρούν πρός πίσω.
Ισως αυτό είναι συμβολικό και θέλει να φανερώσει ότι ενάντια στην σκληρότητα του τόπου του Καβο ντόρο οι άνθρωπιοι είναι σφιχτά δεμένοι και δίπλα δίπλα, κόντρα στις αντιξοότητες.

Εδώ ο ήχος του βιολιού του Γιώργου Κόρου


και εδώ κάποιες άλλες εναλλακτικές εκδοχές






Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

'THE AGE OF STUPID" Στο Σύνταγμα

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Ιταλία: Εισήγηση για κατάργηση της μπούργκας

Ρώμη

Υπέρ της υιοθέτησης νόμου που να απαγορεύει τη μπούρκα και το νικάμπ (μουσουλμανικό ένδυμα που καλύπτει όλο το πρόσωπο εκτός από τα μάτια) τάσσεται η Ιταλίδα υπουργός Ισότητας Μάρα Καρφάνια, λέγοντας ότι αποτελούν σύμβολα υποταγής των γυναικών και εμπόδιο στην πολιτική αφομοίωσης.
Στο πλαίσιο συνεδρίου για τα δικαιώματα των γυναικών η Ιταλίδα υπουργός διευκρίνισε ότι δεν αναφέρεται στον θρησκευτικό συμβολισμό, αλλά στις ιστορίες που καλύπτονται με τα πέπλα αυτά, ιστορίες γυναικών, στις οποίες απαγορεύονται τα βασικά δικαιώματα, όπως η παιδεία, ή η ευκαιρία να βρουν εργασία.

Η Μάρα Καρφάνια έκανε, επίσης, γνωστή την πρόθεσή της να συζητήσει το θέμα με την υπουργό Παιδείας, Μαριαστέλλα Τζελμίνι, και με τον υπουργό Εσωτερικών, Ρομπέρτο Μαρόνι, προκειμένου «να απαγορευθούν η μπούρκα και το νικάμπ στα σχολεία, βασικοί χώροι χειραφέτησης και αφομοίωσης, ώστε να σταλεί ένα σαφέστατο μήνυμα».

Εκ μέρους της αντιπολίτευσης, η γερουσιαστής του Δημοκρατικού Κόμματος, Βιττόρια Φράνκο, ζητά «να γίνει μια προσπάθεια, ένα πολιτιστικό άλμα, που να βοηθήσει τις ίδιες τις γυναίκες μουσουλμανικής θρησκείας να απελευθερωθούν από τα σύμβολα αυτά».


Muslim woman, image by www.religion-spirituality.org

Ωστόσο, ο ιμάμης Ελζίρ Εζεντίν, εκπρόσωπος της Ένωσης Ισλαμικών Κοινοτήτων Ιταλίας (Ucoii), απαντά ότι «δεν προκύπτει να υπάρχουν μαθήτριες που παρουσιάζονται στα διάφορα σχολεία με μπούρκα, αλλά μόνο με μαντήλα. Αν η υπουργός γνωρίζει συγκεκριμένες περιπτώσεις, ας τις καταγγείλει».

Επιπλέον, η Μάρα Καρφάνια τάχθηκε και «υπέρ ενός νόμου, που να προστατεύει ομοφυλόφιλους και τρανσέξουαλ από τις διακρίσεις, την περιθωριοποίηση και τις ρατσιστικές συμπεριφορές, διότι ένα τέτοιο μέτρο θα αποτελούσε σίγουρα μια ξεκάθαρη ένδειξη πολιστικής προόδου».

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
--------------------

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Οι άνθρωποι με τα άσπρα μπαστουνάκια

Ζουν ανάμεσά μας. Εύκολα τους διακρίνεις από το άσπρο μπαστουνάκι τους.
Σήμερα λέει είναι η μέρα τους, Η μέρα των τυφλών και των ατόμων με μειωμένη όραση γενικότερα. Οπως έχω ξαναγράψει δεν θα έπρεπε να υπάρχουν μέρες μία φορά το χρόνο αλλά μέρες που να μας θυμίζουν τί πρέπει να κάνουμε ,και τί δεν πρέπει να ξεχνάμε τον υπόλοιπο χρόνο, ειδικά σε μία χώρα σαν την δική μας με μηδενικές υποδομές.
Και αν τα άτομα με κινητικές δυσκολίες έχουν το πρόβλημα των ραμπών και των αδιάβατων πεζοδρομίων να αντιμετωπίσουν ,τότε τί έχουν να πούν οι συνάνθρωποί μας με την μειωμένη όραση που σκοντάφτουν εδώ και εκεί σε πλείστα εμπόδια....

Η μέρες τους για όλους αυτούς πρέπει να είναι και οι 365 του χρόνου.
Δεν χρειάζεται οίκτος. μόνο ζέση και κατανόηση.

Προσφέρετε με προθυμία και χαμόγελο προς όλα τα εμποδιζόμενα άτομα την βοήθειά σας απλά ρωτώντας τα ακριβώς τί πρέπει να κάμετε, χωρίς περιτές κουβέντες και ερωτήσειςς που θα τα φέρουν σε δύσκολη θέση.

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Ετσι δεν είναι? Η κάπως έτσι?

Ξέρω ότι δεν είναι απόλυτα σωστό για έναν μπλογκερ να αναδημοσιεύει κείμενα. Τα μπλογκς υποτίθεται ότι είναι προσωπικές σημειώσεις αλλά εγώ ας πούμε, το παρακάτω κείμενο θα το κράταγα άλλες εποχές στο προσωπικό ημερολόγιο μου. Κείμενο που θα μπορούσε να ήταν μιά έκθεση περιγραφή με τίτλο Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ από ένα παιδί Γυμνασίου, ένα παιδί όπως όλα τα παιδιά εργαζόμενων γονέων, που τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και που το βράδυ ξεσπούν με βίαιο τρόπο εκτονώνοντας στο σπίτι τον εκνευρισμό και την καταπιέση της καθημερινότητας.
Εκτιμώ πολύ την πολύ παραστατική πέννα της Ε. Ακρίτα στο οπισθοσέλιδο των ΝΕΩΝ κάθε εβδομάδα.
Απολαύστε και ας σκεφτούμε.....

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ είναι μια πολύ αγαπημένη οικογένεια. Είναι ο αγαπημένος μου μπαμπάς, η αγαπημένη μου μαμά, ο αγαπημένος μου αδελφός και στον κάτω όροφο η αγαπημένη μου γιαγιά και ο αγαπημένος μου παππούς.

Τον αγαπημένο μου μπαμπά δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για τη δουλειά και γυρίζει τα μεσάνυχτα. Δηλαδή κανονικά γυρίζει στις 7.00 μ.μ., αλλά κάνει και πέντε ώρες γύρω γύρω το τετράγωνο μέχρι να βρει να παρκάρει. Κι όταν έρχεται δεν είναι και πολύ χαρούμενος και καθόλου δεν μοιάζει με τους μπαμπάδες των διαφημίσεων που μπαίνουν μέσα με δωράκια και σοκολάτες και τα παιδιά πηδάνε στην αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα στριφογυρίζει ψηλά. Εμάς λέει: «Άι σιχτίρι, το κωλοκράτος μου μέσα» και βροντάει τα κλειδιά στο συρτάρι.
Την αγαπημένη μου μαμά δεν τη βλέπω επίσης, γιατί κι αυτή δουλεύει αλλά έρχεται σπίτι με το λεωφορείο. Και μετά πλένει, σιδερώνει, σφουγγαρίζει, μαγειρεύει και βρίζει τον μπαμπά που δεν πήρε τυρί τριμμένο από το σούπερ μάρκετ. Και δεν μοιάζει καθόλου με τις μαμάδες των διαφημίσεων, γιατί δεν μαγειρεύει βαμμένη ούτε με ψηλοτάκουνα. Κι όταν λερώσουμε το μπλουζάκι με σοκολάτες δεν γελάει χαρούμενη που έχει το σωστό απορρυπαντικό, αλλά μας λέει: «Ε, βέβαια. Άμα έχετε τη δουλάρα.
Άντε βγάλ´ το, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέμε, την τύχη μου που στραβώθηκα και τον παντρεύτηκα».
Τον αγαπημένο μου αδελφό δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί λείπουμε κι οι δυο στο σχολείο και μετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο και μετά κλείνεται στο δωμάτιό του και μετά ανοίγει το κομπιούτερ του και μετά ψάχνει γυμνές κυρίες και μετά τις βρίσκει και μετά χαίρεται. Ο μπαμπάς μου, η μαμά μου, ο αδελφός μου κι εγώ είμαστε μια πολύ αγαπημένη οικογένεια και κάθε Κυριακή μεσημέρι κάνουμε ένα πολύ αγαπημένο οικογενειακό τραπέζι κι εκεί έχουμε όλο τον χρόνο να τσακωθούμε μεταξύ μας. Ο μπαμπάς μαλώνει τον αδελφό μου που δεν διαβάζει αρκετά και μετά μαλώνει εμένα που δεν τα τρώω τα παντζάρια. Και μετά η μαμά μαλώνει τον μπαμπά μου γιατί μας μαλώνει, γιατί είναι «αντιπαιδαγωγικό» λέει. Και μετά η μαμά μου μαλώνει τον αδελφό μου που πετάει τα μποξεράκια του στη μοκέτα κι έχει και τη μέση της και μετά μαλώνει εμένα που θέλω να μου πάρουνε κινητό.
Και μου λέει: «Έκανε κι η μύγα κώλο και ζητάει κινητό». Κι εγώ της λέω: «Η Ευαγγελία γιατί έχει κινητό που είναι και 27 μέρες μικρότερη;». Κι η μαμά μου μού λέει: «Δεν με νοιάζει τι κάνει η Ευαγγελία, εμένα με νοιάζει τι κάνει το δικό μου το παιδί». Και φωνάζει και ο μπαμπάς τής λέει: «Τώρα που ουρλιάζεις εσύ, δεν είναι αντιπαιδαγωγικό;» Κι η μαμά τού λέει: «Δεν ουρλιάζω, συζήτηση κάνουμε». Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Ναι, έχεις δίκιο. Μπορεί στο ισόγειο να μη σε άκουσαν». Κι η μαμά του λέει: «Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς θα σου ´λεγα τώρα». Και δεν του λέει.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μιλάει για πολλή ώρα. Κι ακούγονται μόνο τα πιρούνια, τα μαχαίρια κι ο αδελφός μου που κάνει κλάπα κλούπα με τη γλώσσα του. Κι η μαμά τού λέει: «Δεν μπορείς να φας σαν άνθρωπος;» Κι ο αδελφός μου της λέει: «Σαν άνθρωπος τρώω». Κι η μαμά μου του λέει:
«Θα σε καλέσουνε σε κάνα σπίτι, ρεζίλι θα γίνουμε». Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Μπορείς να σταματήσεις μία στιγμή, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α, αυτό το μπουρ μπουρ μπουρ, μες στ´ αυτί μου. Έλεος δηλαδή, ΕΛΕΟΣ, Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!». Κι η μαμά μου λέει: «Δεν φτάνει που έχω γίνει χίλια κομμάτια να σας υπηρετώ όλους εδώ μέσα, μια καλή κουβέντα να ακούσω, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α». Κι ο μπαμπάς μου της λέει: «Έριξες πολύ αλάτι, λύσσα το ´κανες». Κι η μαμά τού λέει: «Ορίστε, εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι». Κι εγώ ρωτάω: «Πότε είχαμε βόδι και μας το πήρανε;». Κι ο αδελφός μου μού λέει: «Είσαι μαλακισμένο». Κι εγώ βάζω τα κλάματα και λέω: «Με λέει μαλακισμένο». Κι ο μπαμπάς μου του λέει: «Μη λες την αδελφή σου μαλακισμένο». Κι ο αδελφός μου λέει: «Αφού είναι;» Κι η μαμά μου λέει: «Και δεν θέλω να ακούω τέτοιες λέξεις εδώ μέσα». Κι ο αδελφός μου της λέει: «Όταν τις λέει ο μπαμπάς είναι καλά;». Κι η μαμά μου λέει στον μπαμπά μου: «Ορίστε, είδες το παράδειγμα που δίνεις στα ίδια σου τα παιδιά». Κι ο μπαμπάς μου λέει: «Μια μπουκιά δεν μπορούμε να φαρμακώσουμε σ´ αυτό το σπίτι, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α». Κι η μαμά μου του λέει: «Τι μπουκιά, εσύ δεν είπες είναι λύσσα; Κι άμα δεν σ´ αρέσει, να πας να σου μαγειρεύει η Βιβή». Κι εγώ λέω: «Ποια είναι η Βιβή». Κι η μαμά λέει: «Ποια είναι η Βιβή, Μανώλη; Πες στο παιδί σου, στο σπλάχνο σου, στην κόρη σου ποια είναι η Βιβή, Μανώλη». Κι ο πατέρας μου λέει: «Η κυρία Βιβή είναι μια εξαίρετη συνάδελφος κι η μάνα σας είναι μια τρελή γυναίκα». Κι η μαμά λέει:
«Γι´ αυτό γυρίζουμε μεσάνυχτα, Μανώλη; Επειδή η Βιβή είναι μια εξαίρετη συνάδελφος, Μανώλη;». Κι ο μπαμπάς λέει: «Γυρίζουμε μεσάνυχτα, διότι τα μεσάνυχτα βρίσκουμε να παρκάρουμε. Άντε να δούμε πού θα φτάσει ο πληθωρισμός πια». Κι η μαμά μου του λέει: «Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς σου ´λεγα εγώ». Κι ο μπαμπάς της λέει: «Τι θα μου ´λεγες εσύ;».. Κι η μαμά του λέει: «Το δισάκι μου στον ώμο, για τον δρόμο, για τον δρόμο, αυτό θα σου ´λεγα εγώ». Κι εγώ λέω: «Έγιν´ η βροχή χαλάζι, δεν με νοιάζει, δεν με νοιάζειειειειει». Κι ο μπαμπάς κι η μαμά μού λένε: «ΣΤΑΜΑΤΑ!!!» και σταματάω.
ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΛΙ μια σιωπή, ντράγκα ντούγκα τα πιρούνια. Κι ο αδελφός μου λέει: «Έφαγα, πάω μέσα». Κι ο μπαμπάς μου του λέει: «Δεν έχει να πας πουθενά. Τώρα τρώμε όλοι μαζί σαν οικογένεια». Κι η μαμά μου του λέει: «Έχει δίκιο ο πατέρας σου, να κάτσεις εκεί που κάθεσαι».
Και καθόμαστε όλοι εκεί που καθόμαστε.


Ελενα Ακρίτα
Νέα του Σαββατοκύριακου

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Νόμπελ Ειρήνης 2009 στον Μπαράκ Ομπάμα!

Ξαφνιασμένοι οι Αμερικανοί πολίτες, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος, πληροφορήθηκαν πως η Σουηδική Ακαδημία Γραμμάτων και Τεχνών, απένειμε στον νυν Αμερικανό Πρόεδρο κ. Μπαράκ Ομπάμα, το Νόμπελ Ειρήνης για το 2009, μόλις εννέα μήνες μετά από την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Με έκπληξη και ταπεινότητα από μέρους του ο Πρόεδρος Ομπάμα αποδέχτηκε την τιμή που του έγινε καθώς θεωρεί πως αυτό το βραβείο δείχνει τον δρόμο για όλες τις προκλήσεις του 21ου αιώνα που θα αντιμετωπίσουν τα έθνη ανά τον κόσμο. Σύμφωνα με την Σουηδική Ακαδημία, το Νόμπελ Ειρήνης για το 2009, δόθηκε στον νεοεκλεγέντα Αμερικανό Πρόεδρο "για την πρωτοβουλία του να μειώσει τους πυρηνικούς εξοπλισμούς, να μειώσει την ένταση με τον Μουσουλμανικό κόσμο και να αναπτύξει την διπλωματία και συνεργασία, παρά τον απομονωτισμό".


Barrack Obama, image by www.femalefirst.co.uk

Όμως, μια τέτοια κίνηση εκ μέρους της Επιτροπής των Νόμπελ, οι Αμερικανοί πολίτες την υποδέχτηκαν με ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς επικρατεί πως ήταν πολύ νωρίς για να του απονεμηθεί ανάλογο βραβείο για την πολιτική του.

Τι να σημαίνει άραγε σημειολογικά η βράβευση του Ομπάμα σε διεθνές επίπεδο? Είναι ευλογία ή κατάρα ο τίτλος που θα φέρει από εδώ και μπρος, τόσο για τα διεθνή συμφέροντα της χώρας του, αλλά και για την ισορροπία του τρόμου που διατηρείται ανάμεσα στη Δύση και στην Ανατολή?

Ειδικά σε μια περιοχή όπως η λεκάνη της Μεσογείου που τυχαίνει να βρίσκεται και η δική μας χώρα, στο μεταίχμιο μεταξύ Ανατολής και Δύσης και με ανοιχτά ακόμα ζητήματα στη περιοχή, όπως η κατοχή της Βόρειας Κύπρου από τους Τούρκους, την ανυπόστατη προπαγάνδα περί "Μακεδονικού" ζητήματος από τη ΠΓΔΜ, την υλοποίηση της "Μεγάλης Αλβανίας" με το Κόσσοβο να βράζει ακόμα εν μέσω αλυτρωτικών ιδεολογιών, το Παλαιστινιακό σε πλήρη εξέλιξη, όπως και τα Αμερικανικά στρατεύματα που δεν έχουν αποχωρήσει ακόμα από τις πετρελαιοπαραγωγικές περιοχές του Αφγανιστάν και του Ιράκ, το Νόμπελ Ειρήνης στον Μπαράκ Ομπάμα μοιάζει σαν ωρολογιακή βόμβα.

Το τι γραμμή θα ακολουθήσει μετέπειτα ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών εντός και εκτός της χώρας του, απομένει να φανεί, καθώς τα συμφέροντα για μιαν κερδοφόρα πολεμική βιομηχανία, καθώς και για διατήρηση του status quo ως ρυθμιστή της Παγκόσμιας Ειρήνης, έχουν θέσει προ πολλού την Αμερική στο στόχαστρο για τις επεκτατικές της διαθέσεις σε όλον τον κόσμο.

Πάντως, αν θέλει να τιμήσει πραγματικά την βράβευση που γίνεται στο πρόσωπό του ως εκφραστή μιας καινούργιας πραγματικότητας στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, τότε ο Μπαράκ Ομπάμα, έχει αναλάβει ένα ιδιαίτερα βαρύ αλλά και σημαίνον καθήκον από εδώ και μπρος, να προάγει την παγκόσμια ειρήνη σε διεθνές επίπεδο. Θα φανεί στη πορεία αν η Ιστορία θα τον δικαιώσει, ή όχι, εξαιτίας της τακτικής που θα ακολουθήσει.

Links: Surprised, humbled Obama awarded Nobel Peace Prize
Obama Peace Prize win has Americans asking why? | Reuters

Marialena, 9/10/2009

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

..πολιτισμός;

Μιά φορά κι ἕναν καιρό, ὅταν δύο ἄνθρωποι διαφωνοῦσαν, φώναζαν καί ἡ συζήτηση τελείωνε μέ κάποιο ἀπότομο κλείσιμο τῆς πόρτας καί ἡ συνέχεια ἦταν λίγο πολύ γνωστή.


Κάποιες δεκαετίες μετά, ὅταν δύο ἄνθρωποι διαφωνοῦσαν (ἐννοεῖται ὅτι φώναζαν πάλι), ἡ συζήτηση τελείωνε μέ ἕνα ἀπότομο κλείσιμο τοῦ ἀκουστικοῦ τοῦ τηλεφώνου.
Καί πάλι ἡ συνέχεια ἦταν λίγο πολύ γνωστή..


Μόλις χτές ἔμαθα πώς σήμερα ὅταν δύο ἄνθρωποι διαφωνοῦν, ἀντί νά φωνάζουν πληκτρολογοῦν δυνατά τό πληκτρολόγιο στό chat, τό ὕψος τῆς φωνῆς ..ἀντικαθίσταται μέ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, καί τό κλείσιμο τῆς πόρτας ἤ τό "μπάπ" τοῦ ἀκουστικοῦ ἀντικαθίσταται μέ ἕνα ...λίνκ πού παραπέμπει σέ μιά σελίδα πού ἔγραφε..
"ε , άει καί γ....σου!"

ἤ κάτι παρεμφερές..


Πολιτισμός;



μέ λένε Γαβριήλ καί εἶμαι καλά..

Νά'μαι λοιπόν κι ἐγώωωω, ἀγαπητοί συνοδοιπόροι.
Τούς περισσότερους δέν σᾶς ξέρω καθόλου.
Ἀλλους πάλι σᾶς ἔχω διαβάσει καί σᾶς πέτυχα κάπου στή γωνία, σέ ἄλλα blogοσάλονα.
Αὐτή λοιπόν εἶναι ἡ πρώτη μου ἀνάρτηση, ὡς Ἀνώνυμος Μελαγχολικός καί τήν παρουσία μου στό τσαρδί σας τήν ὀφείλω στήν κοινή μας συνοδοιπόρο, τή Μαριαλένα, πού τή γνώρισα καί τήν ἐκτίμησα μέσα ἀπό τίς ἀναρτήσεις της καί τήν εἰλικρίνειά της.

Ξέρω, μοῦ φαίνεται ἡ ἀμηχανία, ἀλλά πραγματικά δέν εἶναι καί τόσο εὔκολο νά κάθεσαι νά λές πράγματα γιά τόν ἑαυτό σου σέ μιά νέα παρέα. Ἀλλά δέν εἶναι δά κι ἡ πρώτη φορά πού βρίσκομαι σ' αὐτή τή θέση.
Ἄς ἀρχίσουμε, λοιπόν, ἀπό τά ἁπλά:
Μέ λένε Γαβριήλ καί...εἶμαι καλά.
Ἠ τέλος πάντων, αὐτό προσπαθῶ.
Ὅπως ὅλοι μας.

Ὅπως θά πρέπει νά ξέρετε κι ἐσεῖς, τό blogging δέν εἶναι ἁπλό πράγμα. Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι σκεφτόμουνα μέρες καί μέρες ἐάν καί κατά πόσον θά μποροῦσα νά συμμετέχω σέ ἕνα κοινό blog. Ἴσως γιατί γενικότερα μοῦ εἶναι δύσκολο νά συνοδοιπορῶ γενικῶς. Ἴσως γιατί ἔχω πολύ καιρό νά συνοδοιπορήσω. Ἰσως γιατί ἔχω πλέον ξεχάσει πῶς εἶναι νά περιμένεις τούς ἄλλους νά πᾶνε ἐπιτέλους μέ βῆμα ταχύ ἤ μέ τά χρόνια μοῦ φαίνεται σχεδόν ἀδιανόητο νά προβλέψω μέ βεβαιότητα ὅτι κάποιοι θά μέ περιμένουν ὅταν μέ "κόβει" τό παπούτσι στή φτέρνα. Καί ἐδώ συνίσταται αὐτό πού ἐγώ ὀνομάζω "μελαγχολία".

Τήν ἀνωνυμία ἀποφάσισα νά μήν τήν υἱοθετήσω στήν μπλογκόσφαιρα (καί αὐτό ἴσως τελικά ἀποδειχθεῖ λάθος μου, ἀλλά αὐτό τό λάθος δέν θά τό διορθώσω ποτέ καί γιά κανέναν).
Τή μελαγχολία μου ὄμως δέν τήν μοιράστηκα ἀκόμα μέ κανέναν.
Σᾶς διάλεξα γι'αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο.

Καλῶς σᾶς βρῆκα λοιπόν..


Peppino Di Capri - "Melancolie"