Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009
ξανά εδώ
Ποτέ δεν μένει το σύννεφο στο ίδιο μέρος
Ανοίγει ο ουρανός μετά από κάθε μπόρα και είναι πιο καθαρός από ποτέ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εκφραζoμαστε με λεξεις, με χρωματα, με νοτες... με την καρδια μας!
ευχαριστώ όλους που το αναστήσατε:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΞανά εδώ Μαριώ μου, με μια υπέροχη φωτογραφία... Καλώς επιστρέψαμε και μακάρι οι ανοιξιάτικες λιακάδες να εμφανίζονται πάντα μετά των χορό των νεφελωμάτων που έρχονται και φεύγουν, τόσο στον ουρανό, όσο και στη ζωή μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ... Τα σύννεφα φεύγουνε, και αφήνουν το φως του ήλιου να ζεστάνει τις ψυχές.
ΑπάντησηΔιαγραφήοι αέναες ατέρμονες αλλαγές ΠΡΕΠΕΙ να κυριαρχούν στη ζώη μας και να μας δέιχνουν μικρά ανοικτά φωτεινά παράθυρα γνώσης και εμπειριών να σκύψουμε να δούμε. Ας μην τα προσπερνάμε. Πάντα να κοιτάμε ψηλά προς τον ήλιο που περιέγραψες.
ΑπάντησηΔιαγραφήMαριώ:Μας έλειψες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρλεν μου:Ας ταξιδέψουμε με τα σύννεφα αγαπημένη μου!
Ξυπόλητη:Χαίρομαι γλυκό μου Δεσποινάκι που μας επισκέφτηκες!
Σακη: Πάντα θα κοιτάμε και θα πετάμε ψηλά αετέ μου!
Σας φιλώ όλους.