Εθίζειν τους παίδας τω ταληθεί λέγειν

Ο τίτλος προέρχεται από ένα ρητό του Πλούταρχου :

"Εθίζειν τους παίδας τω ταληθεί λέγειν. Το γαρ ψεύδεσθαι δουλοπρεπές και πάσιν ανθρώποις ουκ άξιον μιμείσθαι. "

Που σημαίνει :

Να συνηθίζουμε τα παιδιά να λέγουν την αλήθεια. Γιατί η ψευτιά είναι δουλοπρέπεια και δεν αξίζει να τη μιμούνται οι άνθρωποι .

Υπάρχει μια μεγάλη παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί και αφορά τη ζωή τους ολόκληρη , καθώς και τη ζωή των άλλων και γενικότερα την κοινωνία. Και όσοι δεν πέφτουν σε αυτή τη παγίδα , δεν είναι γιατί ήταν αρκετά οξυδερκείς για να την εντοπίσουν, αλλά για άλλους, άσχετους λόγους που θα περιγράψω παρακάτω.

Θα αρχίσω από το τέλος. Πιστεύει κανένας μας ότι ο Καραμανλής ή ο Παπανδρέου ή ο Μητσοτάκης είναι τόσο κακοί άνθρωποι και θέλουν το κακό της πατρίδας?

Ήταν δηλαδή πιτσιρίκια και ονειρεύονταν πως θα καταστρέψουν την Ελλάδα?

Ή πιστεύει κανένας ότι μια πόρνη ονειρευόταν από μικρή να εκδίδει το σώμα της? Και ξύπνησε ένα πρωί και είπε "ωραία μέρα σήμερα. από τώρα θα γίνω πόρνη."

Σίγουρα όχι.

Όλοι καταλαβαίνουν ότι όλοι αυτοί (καθώς και όλοι οι φαύλοι) καταλήξανε εκεί , μέσα από μια χρονοβόρα και πολύπλοκη αλληλουχία εμπειριών, συγκυριών και παραστάσεων την οποία ούτε που είχαν φανταστεί και η οποία τους αλλοίωσε τόσο ώστε να καταλήξουν να είναι κάτι που οι ίδιοι συχαίνονταν τόσο όσο όλος ο κόσμος.

Μέχρι τώρα δεν σας λέω τίποτα καινούργιο.

Και όμως. ίσως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ίσως εκεί που την "πατάνε" οι φαύλοι και γίνονται αυτοί που γίνονται να είναι κάτι άλλο. Και αυτοί οι φαύλοι, εάν είναι πολλοί στον αριθμό, η φαυλότητα τους είναι βαθιά και η θέση τους στη κοινωνία καίρια, καταλήγει μια χώρα σαν των Ελλήνων να γίνεται μια χώρα...Γραικύλων.

Ίσως η φαυλότητα να ξεκινάει από τα όνειρα. Ναί φίλοι, τα όνειρα τα παιδικά. Τα αθώα.

Εκεί ίσως βρίσκει έδαφος ο πονηρός ο διάβολος και τρουπώνει.Και εκεί ρίχνει το σπόρο του που μπορεί να μην γίνεται αντιληπτός ούτε καν σε έμπειρο μάτι γιατί είναι σπόρος. Μεγαλώνει όμως από τους χυμούς του ίδιου του δέντρου στο οποίο παρασιτεί (το παιδικό όνειρο) και το στρεβλώνει λίγο -λίγο κατά την ανάπτυξή του καταλήγοντας να το λυγίσει μέχρι το έδαφος.

Και εξηγούμαι :

Ο Κωστάκης ονειρεύεται να γίνει πρωθυπουργός. Η καιτούλα ονειρεύεται να γίνει πλούσια.

Ο ανδρίκος ονειρεύεται να γίνει μεγαλογιατρός, κοκ. Αυτοί οι νέοι την έχουν πατήσει ήδη. Έχουν ήδη καταδικάσει τον εαυτό τους στη φαυλότητα.

Γιατί το σωστό όνειρο και αυτό που θα τους οδηγούσε στην επιτυχία, την ευτυχία , την γαλήνη και την ολοκλήρωση θα ήταν : ο Κωστάκης να γίνει ΣΩΣΤΟΣ πρωθυπουργός.

Ξεκινώντας λοιπόν το ταξίδι των επιλογών μέσα στη ζωή (που όλοι μας ξέρουμε πόσο παραπλανητικό και επικίνδυνο είναι) με λάθος στόχο, αρχίζουν να ολισθαίνουν σε συμβιβασμούς οι οποίοι τους φαίνονται συμφέροντες γιατί τους παρέχουν σαν αντάλλαγμα την επίτευξη του λάθος στόχου και παίρνουν σαν υποθήκη την προσωπική τους αξία και αυτοσεβασμό.

Ο Κωστάκης δεν θέλει να ξεπουλήσει την Ελλάδα Η καιτούλα δεν θέλει να γίνει πόρνη,

Αλλά τώρα που το κατάλαβαν, πως θα τσακωθεί ο Κωστάκης με τα συμφέροντα που πηδάνε τη χώρα αφού αυτά του επέτρεψαν (σε αυτόν και την οικογένειά του) να σπουδάσει εκεί που σπούδασε, να γίνει βουλευτής, να γίνει αρχηγός κόμματος, να γίνει πρωθυπουργός?

Πως θα φτύσει η καιτούλα τον προαγωγό της αφού αυτός την κυκλοφορούσε με την πόρσε (λέμε τώρα), της έδινε την κοκαΐνη της, της αγόραζε τα λούσα?

Η συμφωνία με το διάβολο έλεγε :¨"να γίνω πρωθυπουργός" δεν έλεγε "να γίνω ένας αρχιδάτος πρωθυπουργός που θα τον γράψει η ιστορία".Και δεν το έγραφε αυτό το συμβόλαιο, γιατί αυτό δεν ανήκει στα προϊόντα που ανταλλάσσονται (ούτε από το διάβολο, ούτε από τους αμερικανοεβραίους, ούτε τους προαγωγούς, ούτε κανέναν).

Αυτό είναι ένα προϊόν που άμα το έχεις είσαι ο ένας στο εκατομμύριο αλλά θέλει πολύ κόπο και αρετή για να το αποκτήσεις. Κερδίζεται.

Για αυτό το λόγο πρέπει να λέμε στα παιδιά μας ότι δεν έχει σημασία τι θέλουν να γίνουν στη ζωή, αλλά τι σκοπεύουν να συμβιβάσουν και να θυσιάσουν για αυτό. Και να τους πούμε ότι ο κόπος, η αδικία, , η ταλαιπωρία και οι στερήσεις είναι το μικρότερο δυνατό τίμημα για αυτό που θέλουν να γίνουν από ότι αποδεικνύει η ιστορία.

Και όλα αυτά μπορεί να τα λέω για τον Καραμανλή γιατί τον ξέρουμε όλοι, αλλά έχω στο μυαλό μου και τη γιώτα τη φίλη μου που παντρεύτηκε έναν κακομοίρη που δεν τον γουστάρει για να ξεφύγει από τη στέρηση (διαχρονική κατάσταση) και τώρα κλαίει με μαύρο δάκρυ, και κάποιους συναδέλφους που πούλησαν τη ψυχή τους στο διάβολο και τώρα είναι απόστρατοι (αφού πήδηξαν κανονικά το "μαγαζί" και τώρα τρέχουμε εμείς οι νεότεροι να τα μπαλώσουμε) και γενικά, όλους αυτούς τους ανθρώπους που στάθηκαν ανίκανοι να διατηρήσουν τον αυτοσεβασμό τους.

Χρόνια πολλά.