Καθημερινότητες...

"8 η ώρα το πρωί της προηγούμενης Πέμπτης στο Αμστερνταμ της Ολλανδίας. Βρεχει ασταμάτητα. Μάθαμε ότι γίνονται και έργα συντήρησης των γραμμών του τραμ στο κέντρο. Πανικός θα γίνεται σκέφτηκε ο Έλληνας και ξεκίνησε για τη δουλειά του και ό,τι άλλο έχει προγραμματίσει…Ίδια μέρα και ώρα την επόμενη εβδομάδα στη “πανέμορφη” Θεσσαλονίκη της Ελλάδος των τεχνών και του πολιτισμού. Ίδιο βροχερό σκηνικό και με τα γνωστά έργα για το μετρό να κάνουν τη ζωή μας ακόμα πιο …όμορφη. Ο Έλληνας σκέφτηκε το ίδιο και πάλι και ξεκίνησε τη μέρα του και εκεί… 2 η ώρα το μεσημέρι της προηγούμενης Πέμπτης, ο Έλληνας στο Αμστερνταμ, αφού έχει τελειώσει τα πάντα, πίνει αμέριμνος το καφεδάκι του δίπλα σε κάποιο από τα δεκάδες κανάλια της πόλης που έχει να επιδείξει ελάχιστα δείγματα ιστορίας και πολιτισμού σε σχέση με τη δική του, πιθανότατα με δεκάδες αγνώστους δίπλα του, τη βροχή να συνεχίζει να πέφτει και η ζωή συνεχίζεται κανονικά…
Το μεσημέρι της επομένης βδομάδας ο ίδιος Έλληνας στη χώρα του, αν δεν έχει κολλησει σε κάποια εφορία, ΙΚΑ, τράπεζα, νοσοκομείο, ΚΕΠ, ταμείο του ΟΤΕ ή οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία.
Δώσαμε εξουσία και δύναμη σε κάθε άχρηστο που “ήξερε” κάποιον και έγινε “κάποιος”. Θεοποιήσαμε την εθνικότητα μας και σε κάθε ευκαιρία βγαίνουμε στα κανάλια να βρίσουμε τους βορειοδυτικούς τουρίστες που τα σπάνε τα καλοκαίρια στα νησιά μας (γιατί έτσι πιστεύουμε ότι είναι όλοι τους, πολύ απλά διότι μάθαμε να κοιτάμε σα χάνοι και να μην ψάχνουμε τίποτα), αλλά πλέον είναι οι μόνοι που αποτελούν πηγη κάποιων εσόδων για μια χώρα που μετά και την Ολυμπιακή δεν έχει τίποτα άλλο να ξεπουλήσει. Θεωρητικά πάντα. Γιατί και αύριο κάτι θα βρεθεί να ξεπουληθεί…
Κλείσαμε τον πολιτισμό και την ιστορία μας σε μουσεία και βιβλιοθήκες και θεωρήσαμε ότι δώσαμε τον υπέρτατο φόρο τιμής σε αυτούς που μας κάνανε γνωστούς ανά την υφήλιο. Ο τελευταίος “σπουδαίος” πολιτικός ηγέτης με …”όραμα” που έχει να επιδείξει αυτή η τόσο “υπέροχη” χώρα είναι ο Κ.Καραμανλής (σ.σ. ο πρεσβύτερος) που ανακάλυψε την αντιπαροχή και μετατράπηκε κάθε πόλη σε τσιμέντο…
Καμιά ομορφιά, καμία άποψη, τίποτα το καλλιτεχνικό σε τίποτα. Και μετά τον Καραμανλή φέραμε τον Παπανδρέου. Μετά ξανά τον Καραμανλή (τον ανιψιό). Μετά μάλλον και πάλι τον Παπανδρέου (τον υιό). Α ξέχασα και τον Παπανδρέου πριν τον πρώτο Καραμανλή (τον πατέρα του πρώτου Παπανδρεου και παππού του τελευταίου).
Χαιρόμαστε με τη Eurovision μαζικά, τα πρωινάδικα στην Τ-Β, τα μεσημεριανά στα μπαράκια,τις καφετέριες και κάθε τι που προσφέρει εκπτώσεις της νοημοσύνης μας… Πανηγυρίσαμε όλοι μαζί που φεσώνουμε τους πάντες .Εύκολο χρήμα...απάτες μεταξύ μας. Υποστηρίζουμε την άποψή μας με ψέματα, φωνές και βρισιές.
Γιατί έτσι μας αρέσει…Δε θέλουμε να γίνουμε ποτέ καλύτεροι. Θέλουμε να γκρινιάζουμε για αυτό που είμαστε… Θέλουμε να φταίει πάντα κάποιος άλλος. Ποτέ εμείς!!
Αλλά επειδή θέλω να κλείσω με όμορφο τρόπο το άρθρο, ας μιλήσουμε για μια άλλη χώρα. Δεν είναι παραμυθένια, δεν είναι πολύ μακριά. Εκεί οι άνθρωποι δεν έχουν Σωκράτη, Παλαιολόγο, Κολοκοτρώνη και Βενιζέλο. Τους διάβασαν όμως και τους διαβάζουν και σίγουρα τους ξέρουν καλύτερα από εμάς. Δυστυχώς καπιταλιστικό σύστημα έχουν κι εκεί. Δημοκρατία έχουν κι εκεί, χειρότερα επονομαζόμενη ίσως. Βασιλευόμενη τη λένε.
Εκεί όμως τα πράγματα, με μια λέξη κυλάνε. Ούτε σπρώχνονται, ούτε γυρνάνε προς τα πίσω. ΚΥΛΑΝΕ. Εκεί υπάρχει, πάλι με μια λέξη, γαλήνη. Ούτε χάος, ούτε ωχμωραδερφισμός. Ούτε λιγότερο φιλικοί, ούτε λιγότερο επικοινωνιακοί, ούτε λιγότερο “κρύοι” είναι, επειδή έτσι μάθαμε να λέμε…Άνοιξαν τα μάτια τους και είδαν ότι θα ήταν τελείως μάταιο να κλειστούν στη χώρα τους και να μαλώνουν με όλους τριγύρω με κάθε χαζή πρόφαση. Διότι οι άνθρωποι εκεί κοιτάξανε μπροστά. Επέλεξαν απλά να ΖΗΣΟΥΝ σαν ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι μόνο αυτό. Να προσφέρουν απλόχερα ανθρώπινη καθημερινότητα σε οποιοδήποτε για οποιοδήποτε λόγο τους το ζητήσει…
Πηγή: Ελευθεροτυπία