Ποιός περνάει τα πάθη του Χριστού τελικά??

«Άγιες μέρες» διατρέχουμε και σε όλους ξεπήδησε το αίσθημα της Αγάπης που προστάζει η θρησκεία το οποίο ως δια μαγείας θα χαθεί μετά το πέρας των εορτών, σε όλους αυτούς που τρέχουν στις εκκλησίες και κάνουν χίλιες δυο μετάνοιες μπρος στα εικονίσματα, σε όλους αυτούς που νοιώθουν αμαρτωλοί και προσπαθούν να εξιλεωθούν πατώντας το πόδι (με το δεξί παρακαλώ!) στους ναούς.
Τι γίνεται όμως με όλους αυτούς που δεν πατάνε το πόδι τους Εκεί; Τι γίνεται με όλους αυτούς που δεν συμμετέχουν σε κάποιο φιλόπτωχο ταμείο ή ίδρυμα; Που δεν εξομολογούνται, δεν ασχολούνται με εράνους ούτε τρέχουν στις λιτανείες; Η επίσημη απάντηση είναι πως θα «κριθούμε κατά συνείδηση» (γιατί κι εγώ είμαι σαν αυτούς).
Ανήκω στην κατηγορία αυτή τον ανθρώπων που συμμετέχουν σε συλλογικότητες, βγαίνουν στους δρόμους για να αφουγκραστούν τα αληθινά προβλήματα του κόσμου και την φωνή των πονεμένων. Παλεύω μαζί με άλλους ομοίους μου για την όσο καλύτερη αντιπληροφόρηση και προσπαθούμε να είμαστε σε πορείες (φοιτητικές, εργατικές, αντιπολεμικές, αντιρατσιστικές) και διαδηλώσεις.(Μη ρωτάτε πως γίνεται αυτό: άν υπάρχει θέληση για αγώνα όλα γίνονται ).
Φτώχεια , ανέχεια, ανεργία συγκλονίζουν τους συνανθρώπους μας. Παραπονούνται όλοι αυτοί οι απλοί άνθρωποι για την κυριαρχία του ατομικισμού στην κοινωνία μας και της συνέπειές του.
Παγκόσμια κάθε τρία λεπτά ένα αθώο παιδάκι πεθαίνει από την πείνα ενώ κατά καθόλου παράδοξο τρόπο σύμφωνα με επίσημα στοιχεία υπάρχει περίσσεια τροφίμων κατά 40%.
Πόλεμοι διεξάγονται από «ύπερ» χριστιανούς ενάντια στην «τρομοκρατία» στο όνομα της «δημοκρατίας», (τώρα ποιός τρομοκρατεί ποιόν είναι μια άλλη υπόθεση)! Λαοί ξεκληρίζονται μέσα απ’ αυτούς τους πολέμους και τις σύγχρονες γενοκτονίες, αθώα γυναικόπαιδα δολοφονούνται (βλ. Παλαιστίνη).
Και μη ξεχνάμε....ναρκωτικά, ναρκωτικά, ναρκωτικά! Η μαύρη κάπα του θανάτου σκεπάζει ήδη πολλές οικογένειες. Η κυρά πρέζα περιμένει στην γωνία. Παίρνει τ’ αδέρφια μας και τα καταβροχθίζει σαν τον Κρόνο.
Το 98% των ανθρώπων παγκόσμια δεν πάει στην εκκλησία (είτε γιατί δεν πιστεύει, είτε γιατί ανήκει σε άλλη θρησκεία που ο χριστιανισμός αντιμάχεται) και ζούν την επίγεια «κόλαση»
Ακούμε τον Πάπα να φωνάζει πόσο εύκολα μπορούμε να βρεθούμε (αν δεν είμαστε πιστοί) στην κόλαση. Τι ειρωνεία! Τι αδικία να πάνε στον «παράδεισο» οι εκκλησιαζόμενοι σοβαρά θρησκευόμενοι.
Που θα πάνε άραγε τα παιδιά της Ομόνοιας, οι μετανάστες, οι ανάπηροι, οι λούμπεν, οι απλοί εργαζόμενοι (σαν και εμένα), τα παιδιά των 700 ευρώ, οι συνταξιούχοι;
Είμαι αποφασισμένος να πάω μαζί τους στην «κόλαση» γιατί είμαι και θέλω να είμαι ένας απ’ αυτούς. Ζήτω η «κόλαση» λοιπόν!.
Ο Πάπας (κακή του ώρα) καταριέται όλους αυτούς τους «φτωχοδιάβολους» που ορθώνουν το ανάστημα προσδοκώντας σε μια άλλη κοινωνία, προσδοκώντας τον αληθινό επίγειο παράδεισο! Καταριέται στην ουσία όλους αυτούς που στην ερώτηση: Συντασσόμαστε; Απαντούν καταφατικά.
Προσοχή παιδιά Έχουμε Κοινά Συμφέροντα, Έχουμε Κοινά Συμφέροντα! Ενωθείτε! Να στραγγαλίσουμε εδώ και τώρα το «εγώ», να προσχωρήσουμε στο ιερό «εμείς»!
Τελικά μήπως είχε δίκιο ο Φίοντορ Ντοστογιέυσκυ όταν έλεγε: « Με την αδικία που υπάρχει στόν κόσμο που ζούμε, αν τελικά δεχτούμε πως υπάρχει Θεός, τελικά καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως ο διάβολος τον έχει νικήσει και κυριαρχεί αφού το κακό βασιλεύει πάνω στον πλανήτη μας»;;!!