ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ

Χαιρετώ όσους αναγνώστες μου απέμειναν. Θεωρώ λογικό αυτοί να περιορίζονται στη μάνα μου και τον πιστό αδερφό μου καθώς έχω αμελήσει το μπλογκ τις τελευταίες εβδομάδες. Ο λόγος είναι ότι έχω διοχετεύσει όλη μου την (θετική) ενέργεια σε δύο πράγματα: τα καινούργια μου καθήκοντα στη δουλειά , τη διαμόρφωση του καινούργιου μου σπιτιού και την ενασχόληση με την πανέμορφη γυναικούλα μου και τα ακόμα πιο όμορφα τερατάκια που μου έδωσε ο Ύψιστος για παιδιά :-). Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι διανύω μια αρκετά θετική, δημιουργική , όμορφη αλλά και κοπιαστική περιόδο της ζωής μου.
Όλο αυτόν τον καιρό που δεν ασχολούμουν με το μπλογκ, συνέχιζα να ενημερώνομαι για τα επίκαιρα. Το σημαντικότερο όλων (κατά τη γνώμη μού) είναι οι ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ και γενικά οι εκλογές και το πολιτικό σύστημα.
Καθώς διανύω την τέταρτη δεκαετία της ταπεινής μου ύπαρξης, αρχίζω και προβληματίζομαι λίγο περισσότερο με τα ...κοινά. Κάθομαι στο φτηνό αλλά πιστό μου αυτοκίνητο, ακούω ειδήσεις και σκέφτομαι: "ρε μαλάκα, μήπως πρέπει καμιά φορά να ξεβαρεθείς και να σκεφτείς σοβαρά να ψηφίσεις?".
Τυγχάνει να έχω ενημερωθεί (χωρίς να το επιδιώξω) από πρωτογενείς πηγές (λόγω δουλειάς) ότι στην Ε.Ε. παίζονται σκληρά παιχνίδια και παζάρια εδώ και καμιά δεκαετία και θα συνεχίσουν να παίζονται. Ξέρω ότι στο ευρωκοινοβούλιο (όπως φαντάζομαι και σε όλα τα κοινοβούλια) παίζει μεγάλο ρόλο το άτομο, η προσωπικότητα, οι ικανότητες, τα προσόντα, η διπλωματική δεξιοτεχνία. Παίζουν μεγάλο ρόλο (και το ξέρω) επειδή υπάρχουν μεγάλα περιθώρια να πείσεις έναν αντιπρόσωπο κράτους με εξουσιοδότηση να δεσμεύσει το κράτος του σε συμφωνίες (βλ. υφυπουργό,ευρωβουλευτή, τεχνικό σύμβουλο, τεχνοκράτη, αντιπρόσωπο πολυεθνικής, υπουργό,κλπ) , να ταχθεί υπέρ σου σε ένα ζήτημα (αν πειστεί ότι είναι συμφέρον για το κράτος του ή ότι δε το ζημιώνει) ή να ταχθεί με μένος εναντίον σου.
Για να το κάνεις αυτό όμως πρέπει να διαθέτεις σε πολύ μεγάλο βαθμό τα ακόλουθα (τα οποία είναι ελάχιστα απαιτούμενα προσόντα για νέους επαγγελματίες διπλωμάτες):
α) άριστη γνώση αγγλικής και άλλης μια τουλάχιστον γλώσσας.
β) άριστο χειρισμό δημοσίων σχέσεων (γνώση σαβουάρ βιβρ, γνώση θεμάτων κοινωνικού ενδιαφέροντος κλπ)
γ)άριστη γνώση εθνικής και ευρωπαϊκής ιστορίας και αξιοπρεπή γνώση παγκόσμιας ιστορίας.
δ) ευφυΐα άνω του μέσου όρου
ε)βασική γνώση της κουλτούρας των ευρωπαϊκών λαών (χωρίς απαραίτητα να έχεις πάει ή να έχεις ζήσει εκεί)
στ) θέληση να κοπιάσεις όσο απαιτηθεί για το καλό της πατρίδας σου (υπάρχει περίπτωση σε διαβουλεύσεις για τα Σκόπια πού δόθηκε σε νομικούς συμβούλους του υπουργού εξωτερικών (επί ΠΑΣΟΚ ) κείμενο τριών χιλιάδων σελίδων το βράδυ για να εξεταστεί και να τοποθετηθεί ο υπουργός επίσημα το επόμενο μεσημέρι (δηλαδή ολονύκτια μελέτη για τους συμβούλους και όχι βόλτες στα μούλεν ρουζ ).
Εφόσον τα διαθέτεις αυτά ή κάποια από αυτά , πάς στα διάφορα συνέδρια ( ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΝΤΑΣΣΣΟΝΤΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΚΑΤΟΠΙΝ ΘΑ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΣΕ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΝΤΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΩΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΣΜΕΥΣΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΣΕ ΖΩΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΟΠΩΣ ΠΧ ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΓΑΛΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΟΧΙ Ή ΑΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ ΚΛΠ) και πείθεις τους άλλους αντιπροσώπους , εντοπίζεις τα λάθη τους, τους πολεμάς ενώπιον όλων των άλλων, τους εκθέτεις στον διεθνή τύπο με υπονοούμενα, εξασφαλίζεις συμμαχίες για να μην ψηφιστεί κάτι ασύμφορο , πιάνεις φιλίες (δεν θα ήταν λίγο να ξέρεις ότι ο τάδε ευρωβουλευτής μας είναι οικογενειακός φίλος με τον υφυπουργό γεωργίας της Γαλλίας ή τον γενικό διευθυντή της νεστλέ για παράδειγμα). Δημιουργείς κύρος για το άτομό σου το οποίο το απολαμβάνει μετά και ο τίτλος σου και η χώρα σου (και όχι το αντίστροφο). Οι ευρωβουλευτές των άλλων κρατών είναι αρκετά δυνατά σαν άτομα και δεν εντυπωσιάζονται μόνο που είσαι Έλληνας ευρωβουλευτής. υτε είναι ανίδεοι για το πώς έχεις εκλεγεί. Αν όμως είσαι μορφωμένος, καλλιεργημένος και σοβαρός θα το αντιληφθούν άμεσα και θα το εκτιμήσουν , άσχετα από τις προθέσεις τους σε πολιτικό επίπεδο.
Και ύστερα από όλα αυτά (τα οποία επαναλαμβάνω, ΞΕΡΩ ότι είναι έτσι ακριβώς όπως σας τα περιγράφω) , σκέφτομαι :
πόσοι από αυτούς που χρυσοπληρώνω ΄διαθέτουν αυτά τα προσόντα, και πόσοι μάχονται αποτελεσματικά για το μέλλον των παιδιών μου σε μια Ευρώπη που αποφασίσμε σαν χώρα ότι είναι η μόνη μας ελπίδα ? πόσοι έχουν πετύχει κάτι πραγματικά επωφελές για την Ελλάδα ΄σε όλα αυτά τα ακριβά συμβούλια στις Βρυξέλλες τις τελευταίες δεκαετίες?
Όταν σκέφτομαι πεσιμιστικά , πιστεύω κανένας. Όταν είμαι αισιόδοξος, θέλω να πιστεύω ότι κάποιοι έστω και λίγοι, έστω και από σύμπτωση, κάτι έκαναν. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να ξέρω.
Ξέρω όμως ότι και να κάνει κάποιος κάτι δεν θα το μάθω εύκολα. Δεν θα το πούν στο κεντρικό δελτίο κανενός καναλιού, όυτε σε καμιά εκπομπή μεγάλης ακροαματικότητας κάποιου μεγαλοδημοσιογράφου, ούτε θα γραφτεί σε κανένα πρωτοσέλιδο καμιάς έγκυρης εφημερίδας. Ούτε τα επιτεύγματα κάποιου ευρωβουλευτή μας , ούτε οι "πατάτες".
Θα πρέπει να ξεψαχνίζω καθημερινά τα μονόστηλα και να ασχολούμαι όλη τη μέρα με αναζήτηση μπας και βρώ καμία αναφορά από κάποιον δύσμοιρο και φτωχοπληρωμένο , άσημο δημοσιογράφο που καλύπτει αυτά τα θέματα ελπίζοντας κάποτε να αξιωθεί και αυτός να γράφει για τις τελευταίες δημοσκοπήσεις για το αν είναι καλός πρωθυπουργός ό τάδε ή όχι ή να μιλάει για την κατάντια της ανεργίας σε πρωινάδικα με φόντο μερικούς καλοσχηματισμένους κώλους.
Και τότε είναι που σκέφτομαι ότι το πράγμα παράγινε με την so called Δημοκρατία. Δεν είμαι σπουδαστής κοινωνικών επιστημών , δεν είμαι λαογράφος ούτε κοινωνιολόγος , ούτε απόφοιτος των πολιτικών επιστημών. Είναι ξεκάθαρο όμως σε εμένα ότι το ισχύον πολιτικό σύστημα με το οποίο καθορίζονται οι ηγέτες δεν είναι πρακτικό, ρεαλιστικό και, το κυριότερο, αποτελεσματικό.
Συνειδητοποίησα ρε σεις παιδιά, ότι δεν πάω να ψηφίσω στις ευρωεκλογές ή γενικά στις εκλογές , όχι γιατί βαριέμαι ή μόνο γιατί πιστεύω ότι όποιον και να ψηφίσω τα ίδια σκατά θα κάνει, αλλά γιατί ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΚΑΝΕΝΑΝ από αυτούς που ψηφίζω. ΚΑΝΕΝΑΝ.
Δεν ξέρω ποιο σύστημα θα ήταν καλύτερο, αλλά έτσι όπως είναι τώρα, να πάω να ψηφίσω ποιόν? Δεν ξέρω το ποιόν τους (των υποψηφίων), τα προσόντα τους , το μέχρι τώρα έργο τους,κλπ[.ΤΙΠΟΤΑ.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΝ.
Πιστεύω ότι σε μεγάλους αριθμούς η δημοκρατία σταματάει να είναι λειτουργική λόγω της αναγκαστικής εμεσότητας που διακρίνει την επιλογή (πχ ψηφίζω το βουλευτή που ο πρωθυπουργός μετά θα καθορίσει ποιό υπουργείο θα αναλάβει και μετά αυτοί θα επιλέξουν τον πρόεδρο της δημοκρατίας κλπ). Δεν είναι σωστό.
Πάνω από όλους θεωρώ υπεύθυνους τους δημοσιογράφους και τους εκδότες οι οποίοι ενσυνείδητα ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Δεν λένε ψέματα, αλλά δεν αποκαλύπτουν και τις αλήθειες που μας ενδιαφέρουν και τις ξέρουν. ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΗΣ 4ΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥΣ.
Κλείνοντας, θέλω να καταθέσω τους φόβους μου ότι επειδή η κοινωνίες έχουν αποδειχτεί ότι δέχονται τις αλλαγές σαν ελατήρια (από το φασισμό στην πλήρη αναρχία και αντίστροφα) , μην την πατήσουμε χωρίς να το καταλάβουμε και βρεθούμε με κανα τανκς στην ομόνοια και το χαιρόμαστε κι όλας.....