ήχοι μέσα στην σιωπή...

Ήθελα τόσο να σε δω για λίγο!!! Έστω και από μακριά, να αντάμωνα την ματιά σου
δεν θα σου μίλαγα όχι
Δίπλα σου θα πέρναγα, θα άγγιζα νοερά με των ματιών την λάμψη, την φιγούρα σου
Ίσως η αύρα η ζεστή, του σώματός σου να μ έλουζε, για λίγο με το φώς το καστανό των χρωμάτων σου..
αμέριμνος εσύ θα βάδιζες στου κόσμου την πλημμύρα…..ώρες αιχμής
Ένας άγνωστος και εσύ ανάμεσα τους, όμως για μένα ρόδινος αλαργινός αστέρας
Θα χανόσουν χωρίς να με κοιτάξεις…. πως τάχα θα μπορούσες? αερικό είμαι…
που φεύγει χάνεται… μα ίσως νιώσεις την δροσιά του…
και τώρα πες μου!!!
Για μια μικρή μοναδική ανεπαίσθητη,
στιγμούλα…..μπορεί, να ένιωθες πως δυο μάτια, ξεριζώνουν την θλίψη από την σκιά σου
ανακουφισμένος θα αναστέναζες τότε, την κούραση να διώξεις.
.κύκλους ελαφρούς γαλανούς, θα έκανα γύρω σου, το άρωμά σου να μυρίσω που φως εκπέμπει μυρωμένο…ήσουν σπαθωτός
αγέρωχα την διάβαση διέσχιζες….ανάκατο κουβάρι από κλωστές χρωματιστές οι σκέψεις σου
βαθιές, τριγύρω σου αυλακιές, τα χάδια μου αλλά εσύ….
τα προσπερνάς την γεύση τους δεν νιώθεις
αέρας είναι λαξευμένος πάνω στα μόρια των ήχων της σιωπής…
για σένα δεν υπάρχω…
Έγειρα και κοιμήθηκα πριν χρόνια στης ασφάλτου την καφτή αφή…..
μείναν τα όνειρα μισά…
Άδεια ρυάκια που μόνον πέτρες και ξύλα είναι οι κοίτες τους γεμάτες έτσι όπως θυμωμένα με ορμή κυλούσαν τον χειμώνα….

Δεν ξέρω άλλη τέχνη παρά μόνον να αγαπώ
Ελπίδα