ταξιδέματα...

Με κλειστά τα βλέφαρα
γεμίζω αρώματα
καθρεφτίζομαι στους κύκλους των νερών
απόμακρες οι θύμησες
σαγηνεύουν την αφή στα δάχτυλά μου

ξεκρέμασα τις φιγούρες των ονείρων
έχουν μέσα τους τον λυγμό
που φέρνει ο άνεμος

με αγκαλιά την μοναξιά
σε λασπωμένα αυλάκια
λογιών, λογιών έρωτες ξεψυχούν

σε μεσαιωνικά χωριά, που κρέμονται
στα γρανιτένια βράχια
είναι χτισμένο το όνειρο

το αγγίζουν στο διάβα τους τα πουλιά
το αρχίνημα της μέρας ξελογιάζουν
μύνημα ελπίδας και ανακούφησης
καρσί στον ήλιο στέλνουν

και εσύ αρχηγίνα ευθύβολος
λιομαζώχτρα ζωή
ξελόγιασες... μέθυσες τους οιωνοσκόπους
Ελπίδα