ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

*ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΒΑΛΤΕ ΜΟΥΣΙΚΟΥΛΑ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΠΡΙΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ*

Χωρίς καμία πρόθεση να μετατρέψω αυτό το χώρο σε πολιτικοστρατιωτικό φόρουμ (αν και πολλοί στρατιωτικοί είναι σήμερα και μελαγχολικοί και ανώνυμοι),θα αναφερθώ πάλι σε στρατιωτικά affairs , με διαφορετικό όμως τρόπο.

Ακούμε εδώ και πολλούς μήνες για το so called σχέδιο σταθερότητας και ανάπτυξης που αν εφαρμοστεί αυστηρά αι κατά γράμμα, θα σώσει τη χώρα από το χαμό.

Το ακούω πλέον τόσο συχνά από όλο και περισσότερους ανθρώπους (ευρωπαίους, έλληνες, ειδικούς, λαϊκούς κλπ) που δε μπορώ να αντισταθώ στην πρόκληση να τοποθετηθώ και εγώ επ’ αυτού.

Η τοποθέτηση μου στηρίζεται αποκλειστικά στις γνώσεις μου ως στρατιωτικός και στην εμπειρία μου (άμεση και έμμεση) για την κατάσταση του δημόσιου και ιδιωτικού επαγγελματικού βίου.

Όλο αυτό το σκηνικό της διάσωσης της χώρας είναι παραμύθι. Και το στηρίζω μόνο σε δύο παράγοντες (πιθανώς υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που το αποδεικνύουν, για τους οποίους όμως δεν έχω ιδία και άμεση γνώση).

α. Στα στρατιωτικά θέματα έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες δεκαετίες μια έννοια που λέγεται «τελική επιθυμητή κατάσταση». Μαζί με αυτή την έννοια αναπτύχθηκε συνεκδοχικά και μία άλλη που λέγεται «κριτήρια επιτυχίας». Αυτές οι δύο έννοιες πήγασαν από την κοινή και πολύ απλή λογική , καθώς και από την καθημερινή πρακτική. Βασικά, αρχικοί εμπνευστές αυτών των ορολογιών ήταν αμερικανοί στρατιωτικοί αναλυτές που προσπαθούσαν να αποκωδικοποιήσουν την (ουσιαστική και όχι καθαρά στρατιωτική ) ήττα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και 30 χρόνια αργότερα στο Ιράκ (χωρίς να αφήσουν εκτός μελέτης και τους Ρώσους στο Αφγανιστάν).
Διαπίστωσαν λοιπόν ότι σε στρατηγικό ( δηλαδή πολιτικό ) επίπεδο είχε παραληφθεί μια πολύ σημαντική διαδικασία στη λήψη της απόφασης που διέτασσε την έναρξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Δεν είχε αποσαφηνιστεί το πού σκόπευαν να καταλήξουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις. Με λίγα λόγια το τι θα σήμαινε «νίκη». Θα έπρεπε να σκοτωθεί όλος ο πληθυσμός? Να συλληφθεί? Να καταληφθούν όλα τα στρατόπεδα της χώρας? Τι?
Το αποτέλεσμα αυτής της ασάφειας, ήταν ο στρατός να φτάσει αυτό που κλασσικά θεωρείται «νίκη» (σε στρατιωτικούς όρους), δηλαδή να αφαιρέσει από τον εχθρό τη δυνατότητα να καταφέρει οποιοδήποτε ουσιαστικό πλήγμα εναντίον των φιλίων δυνάμεων και να ελέγχει τις συγκοινωνίες. Το πρόβλημα ήταν ότι το έδαφος παρέμενε εχθρικό με τα όλα του και αν ο στρατός αποχωρούσε , κανείς ξένος δε θα μπορούσε να μείνει εκεί έτσι ώστε η στρατιωτική κυριαρχία να μεταλλαχτεί σε πολιτική κυριαρχία (δηλαδή να αλωνίζουν οι αμερικανοί και οι πολυεθνικές μέσα στο Ναμ ή στο Ιράκ κλπ). Οπότε ο στρατός παρέμεινε και μάλιστα ενισχύθηκε. Άρα ό πόλεμος ήταν αέναος (!) παρ’ όλο που οι στρατιωτικές επιχειρήσεις είχαν περατωθεί με επιτυχία (!!!).
Το αποτέλεσμα ήταν να εκτιναχθεί το κόστος σε λεφτά και ζωές από αυτό που αρχικά είχε υπολογιστεί και το χειρότερο, ήταν αδύνατο να προσδιοριστεί το τέλος. Αδιέξοδο δηλαδή. Τέλμα. Αυτοεγκλωβισμός.
Με αυτά τα συμπεράσματα, οι στρατιωτικοί και οι πολιτικοί που διατάσσουν τους στρατιωτικούς, κατάλαβαν ότι στο μέλλον , πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε επιχείρηση, πρέπει να έχει καθορισθεί εξ’ αρχής από τους πολιτικούς ποια είναι η «επιθυμητή τελική κατάσταση» που θέλουν να έχουν (πχ ηθικό λαού, εκμηδένιση πολιτικών δυνάμεων, καταστροφή υποδομών, δημοτικότητα , κλπ κλπ) ώστε στη συνέχεια, να καθοριστούν από τους στρατιωτικούς τα μέσα και οι ενέργειες που απαιτούνται ώστε να επιτευχθεί αυτή. Και κατόπιν να σχεδιαστούν πια είναι τα διαδοχικά βήματα προς αυτό το σκοπό για καθ΄ ένα από τα οποία (βήματα) να καθοριστεί κριτήριο επιτυχίας. Έτσι , είναι εφικτό να εκτιμηθεί ρεαλιστικά η επιτυχής ολοκλήρωση του ενός βήματος ώστε να προχωρήσουν στο επόμενο. Είναι επίσης εφικτή η εκτίμηση της συνολικής πορείας της επιχείρησης ώστε να λαμβάνονται έγκαιρα μέτρα εάν αυτή δεν εξελίσσεται καλά, ή ακόμα και να αναθεωρείται εξ αρχής ή ακόμα και να ακυρώνεται.
Όλα τα ανωτέρω είναι ευρέως γνωστά σε όσους ασχολούνται με γεωπολιτική ή απλά πολιτική (εδώ είναι γνωστά σε μένα που δεν ασχολούμαι με τίποτα από τα δύο ). Αλλά και για οποιονδήποτε άνθρωπο, πιστεύω ότι είναι απλά και ευνόητα.
Πως μπορεί λοιπόν, να κηρύσσεται μια χώρα σε κατάσταση λήψης εκτάκτων μέτρων, να ζητείται από έναν ολόκληρο λαό να θυσιαστεί στην καθημερινότητά του, να δίνονται εγγυήσεις από άλλες χώρες, να καταρτίζεται «σχέδιο» διάσωσης ,κλπ χωρίς να είναι σαφές το…τέλος? Θα παγώσουν οι συντάξεις. Πότε θα ξεπαγώσουν? Θα μειωθούν 10% τα επιδόματα. Πότε θα ξαναυξηθούν? Πως θα καταλάβουμε ότι ξεπεράσαμε την κρίση και μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στην «εύπορη» ζωή μας? Νομίζω ότι :
ή έχουν δίκιο ο ΣΥΝ και το ΚΚΕ που λένε ότι η κρίση είναι μια καλή αφορμή να μειωθούν ΔΙΑ ΠΑΝΤΩΣ οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολλών
ή το «σχέδιο» για το οποίο ακούμε είναι ημιτελές.
Στην πρώτη περίπτωση ….τον ήπιαμε και στη δεύτερη περίπτωση , ….πάλι τον ήπιαμε.

β. Ο δεύτερος παράγοντας που με πείθει ότι ακόμα κανένας δεν έχει πρόθεση να εξυγιάνει την Ελλάδα , είναι ότι όλα, ΜΑ ΟΛΑ, τα μέτρα είναι οικονομικής αποκλειστικά φύσεως και όχι υποδομής. Πχ όλοι ασχολούνται με το πότε θα συνταξιοδοτείται ο κόσμος. Κανένας δεν κάνει λόγο για το πώς θα αξιολογείται κάθε εργαζόμενος (δημόσιος ή ιδιωτικός). Το πρόβλημά μας, δεν είναι τα εκατομμύρια που ξοδεύονται ετησίως στις συντάξεις των αποχωρούντων. Το πρόβλημά μας είναι στους μισθούς αυτών που παραμένουν και δεν αξίζουν τη θέση τους (δεν χρειάζονται παραδείγματα, απλά κοιτάξτε από το παράθυρό σας οπουδήποτε και αν είστε , αρκεί να είστε στη Ελλάδα). Το πρόβλημά μας είναι τα δισεκατομμύρια που πάνε στράφι επειδή οι κατά τόπους διευθυντές είναι κοθώνια. Το ξέρουμε όλοι , όπου και αν δουλεύουμε. Δε με νοιάζει αν συνταξιοδοτηθεί ο διευθυντής της ΔΕΗ στα 60 ή στα 70.Ούτε με νοιάζει αν παίρνει 70.000 ή 300.000 το χρόνο. Με νοιάζει που δεν έχει τις ικανότητες να διασώσει τη ΔΕΗ, που επιτρέπει να διορίζονται άχρηστοι, που αφήνει τα αρπακτικά να λυμαίνονται τα έργα και τις συμβάσεις, κλπ.
Κανένας δε μιλάει για την οργάνωση, για τις διαδικασίες, για την εκπαίδευση (όχι τα σχολεία, την επαγγελματική).
Παραδείγματα πολλά. Μιλάνε για τα τέλη κυκλοφορίας και για πρόστιμα. Κανείς δε μιλάει για τον τρόπο που δίνονται τα διπλώματα. Για τον τρόπο που δίνονται οι άδειες διδασκαλίας στην οδήγηση. Για τον τρόπο που λειτουργούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων.
Μιλάνε για ημιυπαίθριους και καταπατημένα δάση. Κανείς δε μιλάει για τη διαδικασία πρόσληψης δασοφυλάκων. Για την εκπαίδευσή τους. Για τον τρόπο πρόσληψης και τα κριτήρια ανέλιξης εφοριακών και πολεοδόμων.
Μιλάνε για αυξήσεις στα καύσιμα. Κανείς δε μιλάει για τη διαδικασία αξιολόγησης των χημικών του υπουργείου.
Οι περισσότεροι συμπολίτες μας ίσως αγνοούν εντελώς (και με το δίκιο τους) πόσο εύκολο και απλό είναι νομικά να τεκμηριωθεί και να υλοποιηθεί από έναν προϊστάμενο η απομάκρυνση ενός ΜΟΝΙΜΟΥ υπαλλήλου που δεν κάνει σωστά τη δουλειά του.

Σας πληροφορώ ότι σε λίγους μήνες μπορείς άνετα να βρεθείς άνεργος και μάλιστα χωρίς σύνταξη. Αρκεί να ασχοληθεί ο προϊστάμενος σου.

Βέβαια αυτό δε γίνεται στο Ελλάντα γιατί ο κάθε προιστάμενος δε βλέπει τη θέση και τα καθήκοντα του σαν υποχρέωση αλλά σαν ένα δικαίωμα που του επιτρέπει να του φέρονται όλοι (οι υφιστάμενοι του ) φιλικά και να αποκτά γνωστούς.

Ένας προϊστάμενος στο ΙΚΑ θα σου πεί « να κάνω φύλλο απομάκρυνσης για τη κυρά Μαρία στο ταμείο? Μπορεί η κακομοίρα να ξύνει το πράγμα της όλη μέρα αλλά έχει δύο παιδιά και όπου να ναι παίρνει σύνταξη». Α, ναι? Ε, τότε ρε προϊστάμενε είσαι πολύ large! Mόνο που είσαι large με χρήματα δικά μας.
Αν η κα Μαρία που τη λυπάσαι τόσο πολύ σου ζήταγε να της ΧΑΡΙΖΕΙΣ 1850 ευρώ το μήνα θα της τα έδινες? Δεν έχεις τόσα? Ωραία, αν σου ζητούσε 100 ευρώ το μήνα , θα τα έδινες αφού είσαι τόσο LARGE? Γιατί υπάρχει και το ρητό που λέει «με ξένο κώλο , γίνομαι και πούστης»…..
Ο κάθε αξιωματούχος στην Ελλάδα πληρώνεται και απολαμβάνει προνόμια , όχι για να κάνει φιλίες , αλλά έχθρες. Αν δεν έχει το στομάχι, ας μην κάνει αυτή τη δουλειά.

Αυτό είναι το πρόβλημά μας στην ουσία του και όσο δεν το αντιμετωπίζουμε, κανένα «σχέδιο» δεν θα μας κάνει κάτι παραπάνω από ….ραγιάδες ( των καλύτερων από εμάς Γάλλων, Γερμανών και άλλων)