Xρησιμοθηρία και Ομορφιά

Το ανθρώπινο είδος πάντοτε "ανεχόταν" ανθρώπους που φαινομενικά ξόδευαν τον χρόνο τους άσκοπα και δεν βοηθούσαν στη κοινή προσπάθεια για επιβίωση. Για παράδειγμα όσοι ζωγράφιζαν σε τοιχώματα προϊστορικών σπηλαίων πιθανότατα ανήκαν σ' αυτή τη κατηγορία ...

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε ένα πραγματικό γεγονός στο οποίο ήμουνα αυτόπτης μάρτυρας περίπου 2,5 δεκαετίες πριν ...

Φανταστείτε το εξής σκηνικό : Ένα τεράστιο αμφιθέατρο φημισμένου Λονδρέζικου πανεπιστημιακού ιδρύματος, κατάμεστο απο 500 περίπου πρωτοετείς φοιτητές διάφορων σχολών θετικής κατεύθυνσης (μηχανολόγους, ηλεκτρολόγους, ηλεκτρονικούς, αεροναυπηγούς, πολιτικούς μηχανικούς κλπ) που όφειλαν να παρακολουθήσουν "Επιστήμη των υλικών", ένα βαρετό και απωθητικό μάθημα που βασιζόταν σε στείρα απομνημόνευση, και το οποίο ήταν ταυτόχρονα το μοναδικό κοινό μάθημα μεταξύ ετερόκλητων σχολών .

Η μέρα είχε κάτι το εξαιρετικό. Θα εμφανιζόταν ο καθηγητής με τα αποτελέσματα του περίφημου Term Test στο εν λόγω στρυφνό μάθημα. Τα Term Tests ήταν μία σειρά ανεπίσημων υποχρεωτικών διαγωνισμάτων που παραδοσιακά διεξήγονταν για περισσότερο απο ένα αιώνα, πριν τα Χριστούγενα, και ήταν μόνο για τους πρωτοετείς φοιτητές. Δεν είχαν καμμία βαθμολογική επίπτωση, αλλά μόνο την εξής στατιστική σημασία. Το ποσοστό αποτυχίας ήταν συνήθως εξαιρετικά ψηλό (γύρω στο 50%) και ήταν παρατηρημένος ένας αξιοσημείωτος συσχετισμός με εκείνους που αποτύγχαναν στα τελικά διαγωνίσματα του Ιουνίου, που τελικά εκδιώκονταν απο το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο (βλέπετε δεν υπήρχαν επαναληπτικές εξετάσεις Σεπτεμβρίου!)

Εμφανίζεται λοιπόν ξαφνικά ο καθηγητής, κατακόκκινος απο θυμό για το ασυνήθιστα μεγάλο ποσοστό αποτυχίας (70 % παρακαλώ). Μέσα σε ένα πρωτοφανές παραλήρημα επιτιμητικών παρατηρήσεων και σχολίων, ειπώθηκαν περίπου και τα εξής:

" Οι περισσότεροι απο εσας θα πρέπει να αντιμετωπίσετε σοβαρά το ενδεχόμενο να κάνατε σοβαρό λάθος στην επιλογή σας να γίνετε μηχανικοί. Θα ήταν προτιμότερο να στραφείτε κάπου αλλού, πχ στη ζωγραφική, στη μουσική ... κλπ "

Μέσα στη γενική απόλυτη σιγή, ακούγεται η φωνή ενός θαραλέου φοιτητή απο την Ταϋλάνδη : " Professor, για να γίνει κανείς καλός καλλιτέχνης χρειάζεται οπωσδήποτε να έχει ταλέντο, πράγμα που δεν είναι υποχρεωτικά απαραίτητο για τους μηχανικούς. Σ' εμάς απλά αρκεί ένα minimum ευφυϊας και εργατικότητας ! "

Ο καθηγητής άστραψε και βρόντηξε για δεύτερη φορά, αν και πιστεύω ότι είχε αρχίσει να ψυλιάζεται ότι χάνει το ... επιχείρημα : " Μα τι λες ! Οι μηχανικοί είμαστε χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία ... Κάνουμε σπίτια, γέφυρες, αυτοκίνητα, εργοστάσια κλπ. Οι καλλιτέχνες ... τι κάνουν ; "

Ο μετέπειτα φίλος μου Chit Yen Chong, ανταπάντησε : " Ναι, αλλά οι καλλιτέχνες κάνουν την ζωή μας ομορφότερη !! "

Ακόμη έχω στ' αυτιά μου την μουσική απο τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες των όρθιων πλέον φοιτητών.

Ξεχνιούνται ποτέ τέτοιες στιγμές ;

Σταύρος

YΓ:  Simply beautiful