Ευρωεκλογές:η επόμενη μέρα.

Να λοιπόν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Η μισή κοινωνία (και παραπάνω) της Ευρώπης δεν πήγε να ψηφίσει. Το υπόλοιπο μέρος της ευρωπαϊκής κοινωνίας εξέλεξε για όλους μας ένα από τα συντηριτηκότερα κοινοβούλια όλων των εποχών. Μεγάλη πτώση της Αριστεράς,της Σολιαδημοκρατίας και άνοδο της Δεξιάς με ταυτόχρονη άνοδο της Ακροδεξιάς. Οι πολίτες με την αποχή τους έστειλαν (και καλά έκαναν) στα σουπίδια το πολιτικό σύστημα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όμως η παράταξη της Δεξιάς,της ξενοφοβίας,του ρατσισμού, του συντηρητισμού,των τρομονόμων, της λιτότητας και της επισφαλής εργασίας (όπως δείχνουν τουλάχιστον τα στοιχεία) δεν πήγανε τριήμερο,δεν έκαναν μπάνιο.Έχουμε μια σαφή μείωση των προοδευτικών δυνάμεων που θα μπορούσαν να μας εκπροσωπήσουν στην ευρωβουλή. Κάτι ανάλογο συνέβει και μετά την οικονομική κρίση του 29 που οδήγησε τελικά στον πόλεμο. Το μήνυμα του κόσμου μοιάζει να λέει :το σπίτι μου να΄ναι καλά και όλοι οι άλλοι να πανε να γαμ... γιατί έρχονται δύσκολα χρόνια. Ας κλειστώ λοιπόν στο εθνικό μου καβούκι για να ΄βρω λίγη ασφάλεια.Μιλάμε για έναν διευρημένο εννιαίο ατομικισμό.
Κάθε πολίτης που οραματίζεται μια καλύτερη κοινωνία χωρίς διακρίσεις,εκμετάλευση και πολέμους έπρεπε να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα φασιστοειδή στοιχεία μέσα από το όπλο της κάλπης εκτός κι αν έχει από τώρα προεξοφλήσει ότι θα είναι καθημερινα στους δρόμους.Ότι θα παλέψει ακόμα περισσότερο με διαδηλώσεις,καταλήψεις, απεργίες γιατί με αυτούς που άφησε να πάρουν την ευρωεξουσία θα αντιμετωπίσει μεγάλο σωρό αντιδραστικών και συντηρητικών νόμων,συνθηκών,αποφάσεων.
Η ταξική κοινωνική πόλωση του τελευταίου χρόνου οδήγησε μεγάλο κομμάτι του κόσμου στην ακροδεξιά η θεωρία της οποίας είναι αυτή που φούντωσε την οικονομική και κοινωνική κρίση.
Πολλοί λιγότεροι ήσαν αυτή τη φορά αυτοί που εστερνίστηκαν τις θεωρίες του Μάρξ και του Ενγκελς παρόλο που εκεί μέσα υπάρχουν αναλυτικά τα αίτια τις κρίσης(κατά προφητικό τρόπο)καθώς και η συνταγή για την έξοδο απ΄αυτήν. Όμως μετά τα μεγάλα ιστορικά και θεωρητικά λάθη των επαναστατών σοσιαλιστών από το 1925 και μετά ό κόσμος δεν πείθεται εύκολα σήμερα.
Η ιστορία προχωρεί και έχουμε να δούμε πολλά ακόμα γιατί η πραγματική ιστορία γράφεται στους δρόμους και όχι στα κοινοβούλια και τους διαδρόμους!