χορεύω..

Αγαπώ τον χορευτή που πλαγιαστά βαδίζει
στης μορφής την αδιόρατη σκιά
πως χαμηλώνουν τα φτερά τα χελιδόνια
όταν της ανησυχίας ο αέρας τα ηλιοτρόπια χαϊδεύει!!!
Ένα μυστήριο προσκύνημα εξαπλώνεται
στης ατμόσφαιρας την υγρή αχλή

στο φως των προβολέων ο χορευτής
συνεπαρμένος στης φιγούρας τον ειρμό
περίβλεπτος βαδίζει
στης σκηνής την απέραντη ευδαιμονία
σιγή μεσημεριού
θαμπές προσδοκίες με όνειρα σμιλεύονται

μάτια θεόρατα κοιτούν δυο ώριμα αστέρια
διάφανα φτερά τυλίγονται στο σώμα
του στροβίλου το μεθύσι ψιθυρίζει
είμαι εδώ…ζω.

Eλπίδα