22/8/2009: Το μαύρο δειλινό της Αττικής

Απόψε, η Αθήνα δεν θα δει ένα από τα ηλιοβασιλέματά της γεμάτο από χρώματα στον ορίζοντα σε έναν ουρανό δίχως σύννεφα του Αυγούστου. Αντί αυτού, θα αντικρύσει έντρομη ένα θέαμα που εμείς που μεγαλώσαμε σε αυτή τη πόλη, ελπίζαμε να μην το ξαναδούμε ποτέ.

Ο ουρανός όσο πλησιάζει κανείς στη πόλη είναι γεμάτος στάχτες και καπνούς από τη πυρκαγιά που μαίνεται στα ανατολικά του Νομού. Βγήκα για λίγο έξω ανύποπτη και αυτό ήταν το φρικιαστικό θέαμα που είδαν τα μάτια μου πριν μόλις από λίγα λεπτά.


Η Αθήνα όπως φαίνεται από τα βορειοδυτικά


Η περιοχή μεταξύ Πάρνηθας και Πεντέλης προς τη Νέα Φιλαδέλφεια


Ο Υμηττός σκεπασμένος από τα αποκαϊδια

Δεν με ενδιαφέρει που ο κ. Πρωθυπουργός έγινε αντικείμενο ειρωνικών σχολίων μετά τη δήλωσή του, δεν είναι εκεί το πρόβλημα με το να γελοιοποιηθεί ο αρχηγός της κυβέρνησης για το χάος που επικρατεί μόλις λίγα χιλιόμετρα μακρυά μας.

ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ τώρα, όλων των δασικών εκτάσεων που επλήγησαν, κήρυξη όλων των περιοχών αναδασωτέων και για να κοπεί η φόρα στους επίδοξους σφετεριστές της καμμένης γης για οικοπεδοποίηση ή για βόσκηση, να μην δίνεται νέα άδεια χρήσης της γης ή άδεια οικοδομής στις πληγείσες περιοχές για κανέναν λόγο.

Η εικόνα της Πεντέλης που φλεγόταν μέσα στο κατακαλόκαιρο και οι πύρινες γλώσσες ξεχώριζαν από χιλιόμετρα μακρυά, ακόμα προβάλλουν στο μυαλό μου, αφού σαν παιδί είδα και έζησα και αυτό το θέαμα, μετά την λαίλαπα του 1981.

Ας μας προβληματίσουν όλους αυτά που συμβαίνουν αυτήν την ώρα στον τόπο μας και να μην δικαιολογήσουμε κανέναν και για τίποτα από αυτήν την οικολογική καταστροφή που συντελείται αργά και σταθερά στην πολύπαθη Ελλάδα μας.

Ας ελπίσουμε τώρα που είμαστε στο παραπέντε να μην υπάρχει αύριο περιβαλλοντικά για την Αττική, να αλλάξουν νοοτροπίες και να κάνουμε και εμείς ότι μπορούμε για να διαφυλάξουμε και να διατηρήσουμε ό,τι απέμεινε μέχρι να ξαναφυτρώσει ζωή στον τόπο της Αποκάλυψης.

Όσο για αυτούς που χωρίς ενοχές πυρπολούν και καταστρέφουν για ίδιον όφελος, ένα θα πω: Εύχομαι να βρουν ανάλογο τέλος με όσα έχουν κάνει και να τους κυνηγά για πάντα το έγκλημα που έκαναν, ακόμα και πέρα από τον τάφο... Είναι εγκληματίες του χειρίστου είδους και τους αξίζει η θανατική ποινή για τις φωτιές που έβαλαν, είτε το ήθελαν, είτε όχι. Οι πυροσβέστες, δασοπυροσβέστες, στρατιώτες, πιλότοι και εθελοντές που ξενυχτούν με κίνδυνο της ζωής τους για να σβήσουν τις φλόγες, είναι οι αφανείς ήρωες που επ' ουδενί δεν πρέπει να προσπεράσουμε, όσο μαίνεται η φωτιά αλλά και μετά που θα επαγρυπνούν για την επόμενη εστία του εμπρησμού στα δύσβατα εδάφη των ορεινών όγκων.

Μαριαλένα, 22/8/2009