Σας έκαναν αγκαλίτσα σήμερα?

Το βρήκα εδώ: http://makelio.blogspot.com

Η πρώτη ανάρτηση έγινε από τον Ιάσιο εδώ στις 11 Φεβρουαρίου
http://iasios.blogspot.com

Κι επειδή είναι ιατρικά και "μεταφυσικά "αποδεδειγμένο (τι στο διάτανο χαρτορίχτρα θα ήμουνα και ενορατική αστρολόγος (πλάκα κάνω βρε παιδιά αλλά ερασιτέχνης είμαι ακόμα) αν δεν ήξερα την γιατριά μιας αγκαλιάς!
Είδα το επεισόδιο που με περίμενε στα Torrent μετά από δύο μέρες κλέβοντας χρόνο από άλλες προτεραιότητες.
Πραγματικά μια ανθρώπινη ύπαρξη που έπασχε από asperger syndrome είχε ανάγκη από μια ζεστή ανθρώπινη αγκαλιά!
Κι όπως ξέρετε τα άτομα με το σύνδρομο αυτό αποφεύγουν τους εναγκαλισμούς και τις περιπτύξεις. Παρ' όλα αυτά όμως είναι άτομα έξυπνα, ονειροπόλα, συναισθηματικά και προπάντων....υπερευαίσθητα!


Γράφει λοιπόν ο συνμπλόγκερ:
Σήμερα είδα το τελευταίο επεισόδιο του Grey's Anatomy. Σε κάποια σκηνή δύο από τις πρωταγωνίστριες αγκάλιασαν μία τρίτη με σκοπό να της κατεβάσουν την αρτηριακή πίεση και έτσι να μειωθεί ο βασικός μεταβολισμός του σώματος και να επέλθει ηρεμία.

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Πάντα είχα την άποψη ότι μια αγκαλιά έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Ήταν κάτι που πίστευα αλλά δεν είχα αποδείξεις.

Μου αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον, κι έτσι έκανα μια σύντομη έρευνα προσπαθώντας να βρω αυτές αποδείξεις.


Πώς μια αγκαλιά μπορεί να βοηθήσει την καρδιά της γυναίκας
Έγινε μία μελέτη που προτείνει ότι η υγεία της γυναικείας καρδιάς μπορεί να ωφεληθεί από μια αγκαλιά περισσότερο από την ανδρική.
Μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας μελέτησε την επίδραση του εναγκαλισμού σε 38 ζευγάρια, άνδρες και γυναίκες.
Η μελέτη έδειξε ότι ο εναγκαλισμός αυξάνει τα επίπεδα της οξυτοκίνης και μειώνει την αρτηριακή πίεση - η οποία μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιακών παθήσεων. Στην ίδια μελέτη, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι οι γυναίκες παρουσιάζουν μεγαλύτερες μειώσεις στην πίεση του αίματος από τους άνδρες, μετά τον εναγκαλισμό.
εδώ το κείμενο στην αγγλική γλώσσα

Αποδείξεις ότι η αγκαλιά βοηθάει την υγεία: Σε αγκάλιασαν σήμερα;

εδώ το κείμενο στην αγγλική γλώσσα

Δυνατές σχέσεις με αγκαλιές και μακροχρόνιοι σύντροφοι κρατούν την πίεση του αίματος χαμηλά.

εδώ το κείμενο στην αγγλική γλώσσα

Η σωτήρια αγκαλιά. Η θεραπευτική δύναμη του αγγίγματος.

εδώ το κείμενο στην αγγλική γλώσσα

Φαίνεται λοιπόν, ότι η αγκαλιά και το άγγιγμα έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.
Τι ποιο ωραίο, αντί να πίνεις χάπια για να κατεβάσεις την ψηλή σου πίεση να σε παίρνουν αγκαλιά; Δεν είναι πιο εύκολη και πιο υγιεινή η αγκαλιά από τα "χαλαρωτικά" χαπάκια;

Νομίζω ότι όλοι μέσα μας γνωρίζουμε ότι το άγγιγμα και η αγκαλιά είναι θεία δώρα. Είναι θεραπευτικά εργαλεία. Όμως στην σύγχρονη εποχή που ζούμε το έχουμε ξεχάσει, δεν πιστεύουμε πλέον σε αυτά. Ίσως και σε κάποιες περιπτώσεις να νοιώθουμε άβολα όταν μας ακουμπούν ή αγκαλιάζουν. Ακόμα και να ντρεπόμαστε.

Δεν έχουμε ανάγκη από μελέτες και έρευνα για να μας αποδείξουν αυτά που ήδη ξέρουμε.

Απλή πίστη χρειάζεται.

Αποκλειστικό!

Ο σκύλος του Παλαιοκώστα.....

Αναπηρία: Όταν η δύναμη της ψυχής ξεπερνά την ίδια τη Φύση

Ο Πάτρικ Χένρυ Χιούζ, γεννήθηκε πριν από 21 χρόνια στο Λούιβιλ του Κεντάκυ, χωρίς μάτια και μην έχοντας την δυνατότητα να τεντώσει ποτέ τα άκρα του, με συνέπεια να μην μπορεί να δει, ούτε να σταθεί ποτέ από μόνος του. Όμως, εκδήλωσε από πολύ νωρίς το μουσικό του ταλέντο, όταν από 9 μηνών βρέφος ξεκίνησε να παίζει στο πιάνο της οικογένειας τις πρώτες νότες που άκουγε και μετά επαναλάμβανε στη σωστή σειρά.

Ο Πάτρικ είναι σπουδαστής στο Πανεπιστήμιο του Λούιβιλ και μέλος της Πανεπιστημιακής μπάντας του μπέιζμπολ, εκτός από ένας διακεκριμένος μουσικός και πιανίστας. Όπως λέει στο βίντεο που θα δείτε,"δεν πρόκειται για αναπηρίες, αλλά για δυνατότητες που έχει".

Με την βοήθεια του πατέρα του, που ακούραστος συμπαραστάτης του, τον βοηθά και υποστηρίζει στις δραστηριότητές του, ο Πάτρικ, είναι ένας άνθρωπος που εμπνέει και συγκινεί όχι μόνον τους κατοίκους της πόλης του στο Κεντάκυ, αλλά και ολόκληρη την Αμερική για αυτό που είναι.


Patrick Henry Hughes - An Inspirational Story

Το βίντεο αυτό το αφιερώνω και εγώ με τη σειρά μου σε όλους τους μαχητές της ζωής, όπως και αν δίνουν τον αγώνα τους για μια καλύτερη ζωή, ζώντας με την Αναπηρία, αλλά και πέραν από αυτήν...


Patrick Henry Hughes - Extreme Home Makeover

Update: Θέλω μέσα από τη ψυχή μου να αφιερώσω αυτό το αφιέρωμα σε έναν άγγελο που αγαπούσα σαν φίλη μου, τη Μαρίνα, που τώρα πια δεν ζει όταν τη πρόδωσε η καρδούλα της στα 35 της χρόνια, μιας και έπασχε από υδροκεφαλία και ήταν και εκείνη βιρτουόζος στο πιάνο και σπουδαία ζωγράφος. Μαρίνα μου, ήταν τιμή μου που από παιδί ήσουν από τους ανθρώπους που με έκαναν να χαίρομαι που σε είχα φίλη, έστω και αν τότε δεν καταλάβαινα το γιατί... Να είσαι γαλήνια εκεί που τώρα η ψυχή σου αναπαύεται!

25/2/2009
Μαριαλένα

Επικαιρότητα.......

Χωρίς σχόλια.....

Σιώπησα...

Ξέρω, θα σταθώ στην άκρη της κορυφογραμμής
ελπίζοντας , να με δεις
αμφιβάλλω αν τους γαλανούς ίσκιους του απογεύματος χάιδεψες
με τα φύλλα τα φθινοπωρινά μιας λεύκας
στις αυλόπορτες των χαμηλών σπιτιών στεγάζεται
ανυπέρβλητη
η μοναξιά των ακινήτων ελαιώνων
σιγανά, έλα κοντά μου, μαζί να δούμε ένα ξημέρωμα
στην αφή σου καταθέτω την χθεσινή μου ημέρα
. .σιώπησα!!!!!!!
σε αλλόκοτους λευκούς ορίζοντες , βαθιά πίστεψα
κύλισαν τα γόνατα στην γη… τι να πεις….
ερμητικά κλειστούς κόσμους αγάπησα.
Ελπίδα

ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΜΙΑ ΨΥΧΟΥΛΑ

ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΜΙΑ ΨΥΧΟΥΛΑ
Ενα μήνυμα βοήθειας απο τα σχόλια της ανάρτησής μου....,όποιος μπορεί ας βοηθήσει!!!

Odysseas Vroxinos
Καλημέρα , το κοριτσάκι ενός φίλου μας που είναι μόλις 4 χρονών πάσχει από μορφήΚαρκίνου Νευροβλάστομα και είναι σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Χρειάζεται επειγόντως αίμα ΑΒ Θετικό.Παρακαλώ πολύ όποιον έχει την ίδια ομάδα αίματος να δώσει αίμα και να προωθήσειαυτό το μήνυμα σε όσους περισσότερους γνωστούς μπορεί!!Τα στοιχεία είναι:Αργυρώ Τερεζάκητου Μανούσου και της Δέσποινας,Αγλαία Κυριακού Ογκολογικό τμήμα ή στο τμήμα αιμοδοσίας.
Ευχαριστούμε πολύ που βοηθάτε την Αργυρώ...
22/2/09

Οδοιπορικό....

Γειά σας φίλοι μου.
Επέστρεψα από ένα μεγάλο και ενδιαφέρον ταξίδι. Όπως συμβαίνει πάντα, τα βρήκα όλα αλλαγμένα και όπως επίσης πάντα συμβαίνει, προς το καλύτερο.
Έλλειπα στην μακρινή Σομαλία και στον κέρας της Αφρικής.

Σας παραθέτω μερικές φωτογραφίες και ένα βίντεο για να μεταφέρω μέρος της εμπειρίας

και σε σας. Όχι τίποτα άλλο, όλα αυτά τα έχετε πληρώσει εσείς (εαν δεν φοροδιαφεύγετε).

Οι φωτογραφίες θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερες αλλά επειδή δημοσιεύονται άνευ αδείας, πρέπει να μην φαίνονται πρόσωπα. Είναι όλες τραβηγμένες από συναδέρφους και τις αναρτώ εδώ αγγίζοντας τα όρια της στρατιωτικής εχεμύθειας. Το βίντεο το έφτιαξα εγώ από εικόνες που τραβήχτηκαν πάνω στο πλοίο από επαγγελματίες και έχουν δημοσιευτεί ήδη στο you tube από κάποιον φορέα της Ε.Ε..

1. Διάβαση του Σουέζ.

___________________________________________

2.Διάβαση Ισημερινού
______________________________________________

3.Άφιξη στη Κένυα (Μομπάσα)______________________________________________

4.Διάφορες εικόνες από Κένυα

________________________________________________

5. Ελλαδάρα ΚΑΙ στην Κένυα! Καλωσήρθατε στο παραθαλάσσιο μπαράκι ...ΓΕΙΑ ΜΑΣ! Το μοναδικό σε ακτίνα 2000 ναυτικών μιλίων που παίζει ...ΚΑΡΡΑ!Μην σας μπερδεύει η αφίσα: δεν ήξερε ότι είχαν έρθει πατριώτες στην περιοχή.Είναι δύο αδέρφια Θεσαλλονικιοί και μας είπαν ότι οι Κενυάτες τρελένονται για ...GREEK MUSIC!

___________________________________________________________________

6.Φόρτωση πλοίου με τρόφιμα στα πλαίσια του επισιτιστικού προγράμματος του ΟΗΕ (World Food Program).H φόρτωση γίνεται στην Κένυα σε πλοία που ναυλώνει το προγραμμα και μεταφέρεται στην Σομαλία στο λιμάνι του Μογκαντίσου ή της Μέρκας.

_____________________________________________________________________

7.Συνοδεία πλοίου του WFP από τη Μομπάσα στο Μογκαντίσου.

_________________________________________________

8. Επίσκεψη ορφανοτροφείου στο πλοίο.Τα παιδάκια δεν είναι ΄όλα ορφανά αλλά πάσχουν από AIDS και έχουν παρατηθεί από τους γονείς τους . Η συλλογή 3000 ευρώ από εθελοντική προσφορά του πληρώματος και η πρόσκληση των παιδιών στο πλοίο είναι αυτό που θα διαχωρίζει ΠΑΝΤΑ τον Έλληνα .....

Οι υπόλοιποι σύμμαχοι (Ολλανδοί, Αγγλοι, Γάλλοι ,κλπ).... ούτε που τους πέρασε από το μυαλό η ιδέα.

Περισσότερα σε επόμενες αναρτήσεις.

Φιλιά .

Ο αποχαιρετισμός (El Adios) - José Ángel Valente

Entró y se inclinó hasta besarla
porque de ella recibía la fuerza.

(La mujer lo miraba sin respuesta.)

Había un espejo humedecido
que imitaba la vida vagamente.
Se apretó la corbata,
el corazón,
sorbió un café desvanecido y turbio,
explicó sus proyectos
para hoy,
sus sueños para ayer y sus deseos
para nunca jamás.

(Ella lo contemplaba silenciosa.)

Habló de nuevo. Recordó la lucha
de tantos días y el amor
pasado. La vida es algo inesperado,
dijo. (Más frágiles que nunca las palabras.)
Al fin calló con el silencio de ella,
se acercó hasta sus labios
y lloró simplemente sobre aquellos
labios ya para siempre sin respuesta.



Χοσέ Ανχελ Βαλέντε
(Ορένσε, 1929)

Ο αποχαιρετισμός

Μπήκε και έσκυψε να τη φιλήσει
γιατί από εκείνη αντλούσε δύναμη.

(Η γυναίκα τον κοιτούσε δίχως απόκριση)

Υπήρχε ένας θαμπός καθρέφτης
που μιμούνταν αμυδρά τη ζωή.
Εσφιξε τη γραβάτα του,
την καρδιά του,
ρούφηξε έναν καφέ νερωμένο και θολό,
ανέλυσε τα σχέδια του
για σήμερα,
τα όνειρά του για χτες και τις επιθυμίες του
για ποτέ των ποτών.

(Εκείνη τον παρατηρούσε σιωπηλή)

Μίλησε ξανά. Θυμήθηκε τον αγώνα
τόσων ημερών και τον ξεθυμασμένο
έρωτα. Η ζωή είναι κάτι το απρόσμενο,
είπε. (Πιο εύθραυστες από ποτέ οι λέξεις).
Στο τέλος σίγησε με τη δική της σιωπή,
πλησίασε ως τα χείλη της
και απλώς έκλαψε επάνω σ' εκείνα
τα χείλη που είχαν απομείνει πλέον για πάντα δίχως απόκριση.

Εποχές: Χειμώνας

Ας είμαι δίκαιος στην παρουσίαση των εποχών. Μιας και περίγραψα το φθινόπωρο με τα δικά μου μάτια, θα ήταν αδικία να άφηνα απέξω το χειμώνα. Στα αλήθεια αυτή η εποχή, σταγόνες συγκινήσεων έχει να μου προσφέρει. Σας παρακαλώ αν έχετε κάτι να προσθέσετε για αυτόν να το αφήσετε εδώ μήπως και υπάρχουν πράγματα που δεν μπορώ να διακρίνω. Προκαταβολικά να σας αναφέρω πως αυτή η περίοδος δεν με εμπνέει και τόσο, μην περιμένετε επομένως γλαφυρές περιγραφές. Βαρύς κι ασήκωτος όπως είναι, σκοτεινός, μουντός και κατσούφης μας καλεί σε άλλες αναπολήσεις. Αυτών που πέρασαν και αυτών που θα έρθουν και όχι πάντως εκείνων που σήμερα υπάρχουν. Οτιδήποτε εποχικό, άξιο αναφοράς, ευχάριστης, δύσκολα σχετίζεται με αυτόν.

Προσπαθώ να σκεφτώ τι το απολαυστικό μας προσφέρει τούτη η εποχή, ρωτούσα μάλιστα ένα φίλο προχθές και μου απαντούσε, ότι .. σκοτώνει τα μικρόβια και .. πως η ατμόσφαιρα είναι καθαρότερη. Στίβω το μυαλό μου για να γράψω κάτι καλό. Ναι, μόλις τώρα θυμήθηκα ένα ζωγραφικό πίνακα του μεγάλου Rembrandt που είχα δει και, νάτο: Αυτοσυγκέντρωση, διαλογισμός, περισυλλογή, meditation Αγγλιστί όπως λέγεται και ο πίνακας.


Γιατί, θα με ρωτήσετε, ποιος καταλήγει σε περισυλλογή στο άνθισμα της φύσης και στο θέρος; Σιγά μην καθίσω να σκεφτώ υπαρξιακά στην παραλία. Κι όμως, να που και αυτό είναι κομμάτι της ζωής μας. Αν σκεφτούμε, αν κάνουμε τον (προσωρινό) απολογισμό και την αποτίμησή μας. Αν θυμηθούμε το πριν και προετοιμαστούμε να διαγράψουμε την πορεία του μετά. Πώς να υλοποιήσεις κάτι αν δεν σχεδιάσεις, δεν σκεφτείς, δεν οραματιστείς, αν δεν μάθεις από τα παλιά σου λάθη; Κάτι σαν τον ύπνο και τα όνειρα: ξεκουραζόμαστε, ονειροβατούμε τη νύχτα για να πραγματοποιήσουμε την ημέρα. Και στις δύο περιπτώσεις ζούμε, δεν ‘υπάρχουμε’ απλά. Στην πρώτη μέσω του ιδεατού τρόπου και στην δεύτερη μέσω του χειροπιαστού.

Η ηρεμία και η γαλήνη είναι εμφανείς στο καταχείμωνο. Λιγότερος ρομαντισμός, λιγότεροι έρωτες, επομένως πάνω και κάτω, ασήμαντες οι μεταβολές της διάθεσης και του κεφιού – είναι σταθερά σε μέτρια έως χαμηλά επίπεδα. Να μία ευκαιρία για πιο ορθολογιστική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Διάβασα παλιότερα ότι όσοι χωρισμοί γίνονταν το μήνα Ιανουάριο, δύσκολα επανέκαμπταν. Ποια εξήγηση θα μπορούσα να δώσω; Μια εύλογη ερμηνεία θα ήταν πως οι όποιες αποφάσεις έρχονται μέσα από ώριμη σκέψη το χειμώνα, χωρίς παρορμήσεις, αισθήματα χωρίς λογική οργάνωση, μα μέσα από ήρεμους, κρυστάλλινους συλλογισμούς.


Κάποτε ένας φίλος μου είχε πει, ‘χτυπημένος’ από τα βέλη του αισθήματός του, ότι δεν μπορούσε να αντέξει τόση ευτυχία μαζεμένη. Τώρα που το σκέφτομαι είχε δίκιο, μιας και όλα αυτές οι απολαύσεις οι χαρές θα μπορούσαν να ήταν και καταπέλτης, απειλητικές δυνάμεις της σαγήνης, θα ήθελε κανείς κάτι για να τις συγκρατήσει. Συνειρμός: Άνοιξη, θέρος και φθινόπωρο προσφέρουν ευτυχία. Ο χειμώνας έρχεται να την μετριάσει μέσα από ψήγματα δυστυχίας και περισυλλογής.

Ας κάνουμε τώρα το εξής απλό σκεπτικό. Ποιες είναι οι πιο γιορτινές μέρες του χειμώνα; Ναι σωστά μαντέψατε, τα Χριστούγεννα με την Πρωτοχρονιά και οι Απόκριες. Βλέπετε εσείς καμιά τους να έχει αναφορά στην εποχή της; Με συγχωρείτε για το .. εσφαλμένο, τα Καρναβάλια έχουν τις ρίζες τους σε έθιμα κι εκδηλώσεις υποδοχής της άνοιξης και αποχαιρετισμού του χειμώνα. Είναι μία αναφορά – απόδρασης, φυγής, με αρνητικό τρόπο.

Θα μου απευθύνετε, δεν υπάρχουν, ‘φυσικές’ δράσεις και αποδράσεις; Ασφαλώς, μόνο που οι πιο πολλές εκφράζονται είτε σαν τρόποι να καθαρίσουμε τους .. όγκους χιονιού στα σπίτια μας (κάποιοι από εμάς, αναγκαίο κακό) είτε όταν εξορμάμε, υποτιθέμενοι φυσιολάτρες στα χιονοδρομικά κέντρα να διασκεδάσουμε με τα τεχνολογικά εκτρώματα που έχουν παραμορφώσει το ορεινό τοπίο σε μεγάλο βαθμό, προσφέροντας στιγμές ‘τεχνητής’ ευδαιμονίας. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις ημερών ή βδομάδων μέσα στο χειμώνα, όπως είναι οι Αλκυονίδες μέρες.

Η Αλκυόνα του Γενάρη τα κατάφερε και φέτος, μόνο που το διάστημα ήταν λιγοστό, δεν επέτρεπε καθυστερήσεις και σαστίσματα. Κι εμείς ήταν δυνατό να εκδράμουμε, έστω και λίγο στη μητέρα φύση εκείνες τις μέρες. Περπάτημα στο βουνό, γουλιές καφέ με θέα το δυτικό πέλαγος στο ηλιοβασίλεμα (θα ήταν ο ήλιος σχεδόν χαμένος στα σύννεφα και την υγρασία), τρέξιμο παραπλεύρως του ποταμού. Ήταν φευγάτες όμως οι μέρες, σχεδόν στιγμιαίες, δεν πρόφταινες να ανασυνταχθείς, έστω προσωρινά.


Ας μην είμαι άλλο άδικος. (;) Ο καλός μου φίλος όταν εξορμήσαμε πρόσφατα σε πάρκο Ευρωπαϊκής μεγαλούπολης, απαθανάτισε το τοπίο, λίγες μέρες αφότου οι νιφάδες είχαν κατέβει να καθίσουν αναπαυτικά επάνω στα κλαδιά του. Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που εκτιμάμε και αυτή την εποχή - ασφαλώς κάποια αιτία ύπαρξης θα έχει, και όχι μόνο ως αντιδιαστολή των άλλων τριών, πιο φωτεινών, περιόδων του ετήσιου κύκλου.

Η κοινωνία να αμυνθεί

Yπουργός προτείνει ευνουχισμό των βιαστών

Σοκ έχει προκαλέσει η πρόταση του γραφικού Ιταλού πολιτικού

Τις έντονες αντιδράσεις του πολιτικού κόσμου έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις του υπουργού Μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, Ρομπέρτο Καλντερόλι, ο οποίος σε συνέντευξή του στην εφημερίδα La Stampa πρότεινε τον χειρουργικό ευνουχισμό των βιαστών, επαναφέροντας έτσι την πρόταση που είχε καταθέσει το 2005, η οποία είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Η Ιταλία πρέπει να έχει τη δυνατότητα να προβαίνει, σε ορισμένες περιπτώσεις, στο χειρουργικό ευνουχισμό των ενόχων για σεξουαλικές επιθέσεις, δήλωσε ο Ρομπέρτο Καλντερόλι. Και συνέχισε: Σε ορισμένες περιπτώσεις θεωρώ πως δεν είναι δυνατή η επανένταξη! Πιστεύω ότι ο χημικός ευνουχισμός αποτελεί ανεπαρκή λύση και δεν απομένει παρά ο χειρουργικός ευνουχισμός. Η κοινωνία πρέπει να αμυνθεί.

Άρθρο της εφημερίδας Free Post, αρ. φύλλου 90, 17/2/2009

Ο Μπλογκς και ο Σνόγκς

Ενα βράδυ, ο Μπλόγκς και ο Σνόγκς έπαιζαν σκάκι. Ηταν εξίσου καλοί παίκτες κι έτσι ήταν ένα συγκλονιστικό παιχνίδι χτυπημάτων κι αποκρούσεων. Η τύχη όμως γύρισε κατά του Σνόγκς. Βρέθηκε στριμωγμένος, με το ματ έτοιμο σε λίγες κινήσεις. Είχε χάσει τους αξιωματικούς του. Του είχαν μείνει οι ίπποι, μα εκείνη τη στιγμή του ήταν άχρηστοι. Η άμεση ήττα τον κοιτούσε κατάφατσα.
Στο μεταξύ ο Μπλογκς έριχνε ματιές στον αντίπαλό του, καταπιέζοντας ευγενικά την έξαρσή του για την επερχόμενη νίκη του, διότι ο Μπλόγκς ήταν ένας τζέντλεμαν, από τους καλύτερους. Είδε τον Σνόγκς να κινεί το χέρι του προς τον έναν από τους δύο ίππους και αναρωτήθηκε τί κίνηση θα έκανε.
τότε με τεράστια έκπληξη, έιδε τον Σνόγκς να κινεί τον ίππο του σαν να ήταν αξιωματικός, και να τον βάζει στο τετράγωνο όπου στεκόταν η Βασίλισσα του Μπλόγκς. Ο Σνόγκς πήρε την βασίλισσα από την σκακιέρα και κοίταξε τον Μπλόγκς.
"Ηταν μιά πολύ καλή επίθεση φιλαράκο" είπε, " Συγνώμη που στη χαλάω μ'αυτόν τον τρόπο".
Ο Μπλόγκς αιφνιδιάστηκε.
"Κοίτα εδώ παλιόφιλε" είπε στον Σνόγκς, "΄έκανες ένα μεγάλο λάθος, κίνησες τον ίππο σου σα να ήταν αξιωματικός!"
"Το ξέρω ,απάντησε ο Σνόγκς" "επρεπε να το κάνω. Η κατάστασή μου γινόταν πολύ δύσκολη για μένα. "Εξάλλου" συνέχισε, γέρνοντας πίσω και ανάβοντας τσιγάρο, "οι κινήσεις στο σκάκι είναι συμβατικές. Αυτές οι φιγούρες δεν είναι παρά κομμάτια από ελεφαντόδοντο. Εγώ τα κάνω να κάνουν αυτό που θέλω να κάνουν. Μάλιστα κάποτε που ήμουν σε πολύ άσχημη θέση, έκανα αυτό με τη βασίλισσά μου" Και σηκώνοντας τη βασίλισσα την κίνησε κυκλικά πάνω στη σκακιέρα. Υστερα έμεινε αμίλητος, χαμογελώντας και καπνίζοντας.
Ο Μπλόγκς τον κοίταξε επίμονα για μιά στιγμή. υστερα σηκώθηκε και βγήκε από το δωμάτιο. Οταν συναντήθηκαν στο δρόμο δυό μέρες μετά, ο Μπλόγκς προσπέρασε κοιτάζοντας ψηλά στον αέρα.

Αυτό συνέβη το 1930. Το 1940, ο Μπλόγκς ήταν στο Λονδίνο. Ενώ τα γερμανικά βομβασρδιστικά πετούσαν πάνω απ'τα κεφάλια τους, ο Μπλόγκς κάθισε να παίξει το αγαπημένο του παιχνίδι μ'ένα φίλο (όχι με τον Σνόγκς φυσικά). Μιά βόμβα έπεσε εκεί κοντά και έσπασε το παράθυρο. Ενα πολύ μικρό θράυσμα από εμπρηστικό υλικό, που φλεγόταν ακόμα, πετάχτηκε μέσα από ένα σπασμένο παράθυρο και προσγειώθηκε στη σκακιέρα.
Εκείνη τη στιγμή ο Μπλογκς είχε το χέρι του πάνω σ'έναν από τους ίππους του και ετοιμαζόταν να τον κινήσει. Κοίταξε το τετράγωνο της σκακιέρας όπου είχε πέσει και καιγόταν ακόμη το μικρό θράυσμα. Αυτό το τετράγωνο δεν ήταν μέσα στην κίνηση του ίππου. Αλλο αν ήταν αξιωματικός! Τότε θα πατούσε μ'αυτόν το θράυσμα και θα το έσβηνε!
Ο πειρασμός ήταν μεγάλος. Ξαφνικά όμως θυμήθηκε το πρόσωπο του Σνογκς. Εκτέλεσε αποφασιστικά την κίνηση του ίππου, όπως είχε αρχικά σχεδιάσει. Η σκακιέρα έπιασε φωτιά, το τραπέζι έπιασε φωτιά, κι ολόκληρο το δωμάτιο άρχισε να καίγεται. Ο κακόμοιρος ο Μπλογκς κάηκε ζωντανός και τίποτε δεν έμεινε από αυτόν, εκτός από την ανάμνηση ενός τζέντλεμαν που έπαιζε πάντα άψογα το παιχνίδι...

Από το βιβλίο "Ιστορίες της Σκακιέρας" εκδ. Κριτική

Άδεια αλήθεια

Να που και πάλι δεν μπορώ να κοιμηθώ…ακούω τον άνεμο να σφυρίζει έξω από τα παράθυρά μου. Μαστιγώνει το κρύο χώμα….ξαφνιασμένα τα πεσμένα φύλλα από τον άγριο κυκλωτικό χορό που τα παρασύρει εδώ και εκεί, στις άκρες του δρόμου, προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στις εσοχές των πεζοδρομίων.
Γέρνει τις κορυφές των δέντρων προς την γη και αυτές σαν εξαγριωμένες μάγισσες λες και κάποιος σκληρός αφέντης τις έχει αναγκάσει να κάνουν, ετούτη την ταπεινωτική υπόκλιση ,σφυρίζουν θυμωμένα σέρνουν με συριγμό τα φύλλα τους
Και εγώ άλλη μια νύχτα μόνη με τις σκέψεις μου, παγιδευμένη μέσα σε ένα φαράγγι που το περιστοιχίζουν, υπερμεγέθεις ογκόλιθοι .
Δεν την αντέχω ετούτες τις ώρες την μοναξιά ,εφορμά από όλες τις γωνιές των ανέφικτων ονείρων μου και σαν καφτή λάβα με απομονώνει από την πραγματικότητα. .βυθίζομαι σε αβύσσους εφιαλτικές…
Πως αλήθεια να μπορέσω να γίνω δυνατή, να νικήσω το εγώ μου?
Να μην έχω ανάγκη το αγκάλιασμα σου ..τα χάδια από τα ζεστά σου χέρια..
Τα χέρια σου….σαν του κύκνου το φτέρωμα , κατάλευκα με σειρές από νύχια ημικύκλιου σχήματος..
Αχ να ‘ξερες πόσες φορές θέλω να ξεφύγω να πετάξω μακριά από αυτήν την μέγγενη που σφιχτά με κρατά.
Και με μεταξωτές κορδέλες , να δέσω με κόμπους μαγικούς την αγάπη μας
μια αγάπη παράξενα αλλιώτικη
συνταίριασμα δυο κόσμων διαφορετικών που μόνο μια δύναμη μπορεί να ενώσει
η δύναμη της αγκαλιάς.
Νυχτώνει..μια γλυκιά μειλίχια ηρεμία με κατακλύζει..
Άλλη μια μέρα έφυγε…άδεια κενή αλήθεια, όμως ετούτο το σούρουπο όπως γέρνει αργά νιώθω τους νευρώνες του ταπεινού μου εγκέφαλου να χαλαρώνουν μέσα μια λίμνη ιαματικών ζεστών νερών…
Αύριο ίσως μου χαμογελάσεις…ίσως..
Ελπίδα

ξανά εδώ

Ποτέ δεν μένει το σύννεφο στο ίδιο μέρος
Ανοίγει ο ουρανός μετά από κάθε μπόρα και είναι πιο καθαρός από ποτέ

Οι κυνηγοί της διασκορπισμένης κιβωτού

Η περασμένη εβδομάδα ήταν περίεργη. Ας μπω κατευθείαν στο θέμα χωρίς λογοτεχνικούς προλόγους και φλυαρίες. Σαν μέλος κι εγώ του blog των Ανώνυμων Μελαγχολικών, αξιώθηκα για πρώτη φορά την Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου να εκδόσω ένα θέμα εκεί. Σε δύο μέρες από τότε ένας ακατονόμαστος άνθρωπος έκλεψε τα ονόματα χρήστη και τους κωδικούς και τα έκανε όλα λίμπα μέσα εκεί! Πάνω από πεντακόσιες αναρτήσεις, μετά από πολύ μεράκι και επίπονη προσπάθεια τριών χρόνων, σχεδόν, έκαναν φτερά! Κι ακόμα καμιά χιλιάδα από αναμνήσεις και ποιήματα της φίλης μου της Μαριαλένας εδώ και πάνω από τέσσερα χρόνια. Ήτοι, 1,5 χιλιομπλόγκ. Προφανώς όλα είχαν σβηστεί, άλλωστε το υλικό είναι σε δημόσια θέα στο διαδίκτυο και δεν υφίσταται θέμα κλοπής – όλα είναι φανερά.

Γιατί βρε καλόπαιδο το έκανες; (σεβόμενος το χώρο και το επίπεδο που διατηρούμε εδώ, δεν προχωρώ σε περαιτέρω χαρακτηρισμούς). Και να πεις ότι ήσουν διανοητικής στέρησης ή καθυστέρησης; Σταμάτα να μας δουλεύεις, πως βούτηξες τότε το password; Δε είναι δα και δουλειά για τους αδαείς. Δεν μπορώ προς το παρόν να ασχοληθώ μαζί σου, κάποτε ίσως να αναμετρηθούμε, ξέρεις, έχει ο καιρός γυρίσματα.


'Οταν έστειλα μήνυμα στη Γιώτα, μου εξήγησε και αντιλήφθηκα τι είχε γίνει. Χωρίς να το πολυπιστεύω εκείνη την στιγμή της απάντησα ότι θα τα βρούμε και θα τα πάρουμε πίσω. Είναι του χαρακτήρα μου να δίνω ελπίδες - σε μία 'στραβή' περίπτωση- ακόμα και όταν φαινομενικά είναι ελάχιστες ή δεν υπάρχουν καθόλου. Κι όμως υπήρχαν και πολλές.

Σκέφτηκα ότι λογικά θα υπάρχουν αντίγραφα ασφαλείας για το κάθε τι, έστω και σε προσωρινές μνήμες. Το μόνο που με ανησύχησε είναι πως οι δωρεάν υπηρεσίες συνήθως δεν ασχολούνται με αντίγραφα τόσο επιμελώς. Μία αστραπιαία αναζήτηση στο διαδίκτυο ξεκίνησε, και όχι μόνο εκεί. Ερωτήσεις σε γνωστούς, φίλους και γνώστες του χώρου. Email στη Google (κατασκευάστρια της blogspot - εκεί είμαστε και οι Ανώνυμοι και και η Μαριαλένα κι εγώ παρεμπιπτόντως). Πρώτες απαντήσεις, πρώτες ελπίδες. Ένας δραστήριος προγραμματιστής είχε φτιάξει ένα undelete utility (μία εφαρμογή για ακύρωση σβησίματος) που την χρησιμοποιήσαμε αμέσως. Και, ω του θαύματος, να σου μπροστά μας οι αναρτήσεις των τελευταίων εβδομάδων! Δεν μπορεί, για όλη αυτή την μοναδική κατασκευή θα υπάρχει Θεός.


Κι άλλοι συνδυασμοί, μέθοδοι επανάκτησης δοκιμάστηκαν, δυστυχώς το σύστημα είχε .. αμνησία πάνω από τις .. 2-3 βδομάδες. Ο ασθενής χρήζει και άλλης θεραπείας και άμεσης. Ίσως να νοσηλευτεί για ένα διάστημα για να διαπιστωθεί το μέγεθος του προβλήματος και η προτεινόμενη θεραπεία. Συνέχιζα να είμαι χαμένος στα κανάλια των αναζητήσεων, ηλεκτρονικά φόρα, σκόρπιες γνώσεις αμφίβολης χρησιμότητας. Για στάσου, κάτι βρήκαμε. Ναι, είναι η διεύθυνση της Google για να αναφέρουμε το πρόβλημα. Τη εντόπισα ακριβώς μέσα από αναρίθμητες επιλογές και συνδυασμούς. Δύσκολα τα πράγματα, δεν λες που τουλάχιστον ανακτήσαμε αυτό το λίγο; Το μη χείρον βέλτιστο.

Άρχισα να συνειδητοποιώ, μετά την αναλυτική επιστολή στην μαμά Google, πως ό,τι ήταν να κάνουμε, το κάναμε. Από την πλευρά τη δική μας. Αν τα είχαν αποθηκεύσει οι ίδιοι οι κατασκευαστές έχει καλώς, αν όχι λυπούμαστε πολύ - αλλά από το τίποτα καλές και οι βδομάδες.


Ξάφνου το μάτι μου εστιάζει σε μία κοπέλλα, blogger κι αυτή, που είχε χάσει τη δουλειά της από τυχαία διαγραφή τον περασμένο Οκτώβριο, έτσι ανέφερε. Ρωτούσε κι εκείνη απεγνωσμένα. Σκόρπιες, αόριστες απαντήσεις αιωρούνταν στα ηλεκτρονικά φόρα. Αποτέλεσμα ουσιαστικό δεν βλέπαμε. Και τότε σκέφτηκα να κοιτάξω το blog της. Εντοπίζω και πλοηγούμαι στα καλαίσθητα γραφικά του. Κοιτώ το υλικό του. Από Οκτώβριο και μετά, όλα ήταν καλά. Αναμενόμενο αφού διαγράφτηκαν τότε. Διατρέχω τον χρόνο προς τα πίσω, Σεπτέμβριος, Αύγουστος, Ιούλιος. Ήταν όλα στη θέση τους, σαν αν μην το άγγιξε κανείς. Ο ενθουσιασμός επανέρχεται, υπήρχε τρόπος. Η επιστολή μας στη Lisa ακολουθήθηκε από αναλυτική της απάντηση. Ναι, τα posts υπάρχουν όλα, ή τουλάχιστον η συντριπτική τους πλειοψηφία! Χρειάζεται όμως να τα ψάξουμε ένα προς ένα και να τα σώσουμε στην συνέχεια. Αυτό ήταν. Οι τρόποι αναζήτησης πληροφοριών είναι παιχνιδάκι για μας, είναι θέμα χρόνου.


Οι κυνηγοί, όχι της χαμένης αλλά, της κατακερματισμένης κιβωτού που διασκορπίστηκε μετά το ατυχές συμβάν της περασμένης βδομάδας είναι εδώ! Θα τους πάρει λιγάκι να ολοκληρώσουν το .. θεάρεστο έργο τους. Αλλά ο μαραθώνιος έχει τερματισμό, εγγυημένο. Η πλειονότητα των posts θα ανακτηθεί! Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά ..

ΥΓ1:
Την ώρα που ολοκληρώνεται αυτό το post έχει ανακτηθεί κοντά στο μισό των posts των Ανώνυμων Μελαγχολικών. Τα posts της Μαριαλένας έχουν και αυτά καλή πρόοδο στην ανάκτησή τους.

ΥΓ2:
Dear Lisa, If it hadn't been for you, we might not be able to recover our posts so quickly an so effectively. Perhaps we would not do anything and give up. I am sorry that you cannot read this post, this is mainly for Greeks.

Thanks a million for your help! Take care.

ΟΙ ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟΙ ΠΙΟ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ

Αφιερωμενο στους Ανωνυμους Μελαγχολικους και στην περιπετεια που περασαμε


Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου

Όταν κανείς δε σου χτυπά
κι ούτε κανείς σου απαντά
μη μου τρομάζεις.
Όταν σου πάνε όλα στραβά
στον έρωτα και στα χαρτιά
να το γιορτάζεις.
Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.
Όλα θα αλλάξουνε ξανά
και θα κερδίσεις τη ζαριά
με τη σειρά σου.
Μια ρόδα είναι και γυρνά
και ξαναπαίρνουνε
φωτιά τα όνειρά σου.
Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.
Έξω εκεί στην ερημιά
έμαθες χίλια μυστικά
να τα φυλάξεις.
Έπεσες τόσο χαμηλά
για να πατήσεις πιο γερά
και να πετάξεις.
Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο δυνατό.
Ό,τι δε σε σκοτώνει
σε κάνει πιο ζωντανό.
Οοο πιο ζωντανό.
Οοο πιο δυνατό.

Μακρινοί ήχοι

Μια φωνή μακρινή στα αυτιά μου αντήχησε….γνώριμη ναι, είναι αλήθεια
πολλές φορές λαχταρώ να την ακούσω, όταν η μοναξιά μου εφορμά να με κυριεύσει και ομολογώ ότι τις περισσότερες φορές το κατορθώνει.
Έρχεται γεμάτη απογευματινές σκιές και πράγματι. ,.στην αρχή μου χαμογελάει σαν μια γυναίκα σκερτσόζα, κάνοντας ντροπαλά πως δεν με ξέρει, κρύβεται πίσω από τις κουρτίνες….με περιεργάζεται, έπειτα δειλά δειλά προβάλει το όμορφο κεφάλι της…σαγηνεύομαι από την ματιά της, την κοιτώ έκθαμβος βγάζοντας τα κουραστικά γυαλιά μου. Απαλά τα ακουμπώ στην άκρη του γραφείου μου.
Θέλω την χάρη της να απολαύσω…τεντώνομαι με άνεση λίγο να χαλαρώσω, τα γεμάτα, αγκυλωτούς κόμπους ,μέλη μου…
Είμαι σε πλήρη χαλάρωση
Τα μάτια κλείνω και εκείνη έρχεται γλυκά, με αγκαλιάζει, νιώθω την δροσιά της..απαλό το δέρμα που την ντύνει, μετάξι το άγγιγμα της..
Την ποθώ ,την φαντάζομαι, ανέφικτη ερωμένη να μου δίνεται ολοκληρωτικά, σαν έφηβη παρθένα.
Άλλοτε πάλι σαν την δύνη σε βάθη ωκεάνια ,με καταβροχθίζει, στις σκοτεινές αβύσσους της, ζητά να μ αφανίσει.
Και εγώ, ναυαγός απελπισμένος την ώρα την θανατερή που εφορμά, πασχίζω να νικήσω με ύστατη προσπάθεια ,στης σκέψης τα γαλάζια μονοπάτια εσύ, με χάρη σεργιανίζεις…..
Σε ρώτησα αν μ αγαπάς. Πολύ μέχρι τα αστέρια μου απάντησες, με τρυφεράδα στην φωνή σου.

Πεφταστέρια λαμπερά κύλισαν στο πάτωμα, άστραψε το φθαρμένο μωσαϊκό . το δωμάτιο γέμισε με φως
έκανε παντού , μικρούς περιστρεφόμενους κύκλους και όλοι αυτοί οι κύκλοι ενωμένοι , κομμάτι από λαμπρό φως
λυνόντουσαν σαν ένα μαγικό κομπολόι, που έσπασε η χρυσή του αλυσίδα και σκόρπισε… γέμισε το πάτωμα με χρώματα.
Μου λείπεις και αναζητώ στην τελική μου νιότη πριν τα άσπρο φως γίνει γκρίζο, τον έρωτά σου να αισθανθώ σαν αυταπάτη ,μακρινή.
μπουκιές λαχταριστού φρέσκου ψωμιού την ώρα την μεσημεριανή της πείνας έσκυψα για να μαζέψω…τα λόγια σου.
λένε πως, ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει εκατό δισεκατομμύρια νευρώνες και αυτοί με την σειρά τους ο καθένας
μπορεί να ενωθεί με εκατό χιλιάδες άλλους
έτσι εξηγώ γιατί αυτή σου η φράση εγκαταστάθηκε βαθιά, στα δυο μου ημισφαίρια, με κατέκλυσε, με κυρίευσε, κατακτήθηκα…….
Σαν λάφυρο ακριβό από ξένο τόπο την κουβαλώ μέσα μου…πολύτιμο άγιο αγαθό!!
Αναρωτιέμαι του έρωτα την δροσερή αύρα, έχω αναγκαίο αγαθό να με γλυτώσει από την παρακμή του χρόνου?
Να μεταγγιστώ με αίμα νεανικό καθάριο ζωντανό που ορμητικά κυλάει?
Εγώ που ο δυστυχής την πρώτη νιότη λαχταρώ να με κρατήσει στα λιβάδια να ανθόστρωτα
Ελπίζω την ματιά σου να κλέψω…και με έρωτα γλυκό να σε δέσω στης καρδιά την κρεμεζί παγίδα.
Ασύνετος αλήθεια σαν τα μάτια σου κοιτώ την αυταπάτη ακόμη προσπαθώ να φυλακίσω, στου χρόνου την θωριά την αδηφάγα……
Ελπίδα.

Τι έγραψε ο άνθρωπος!!!

Λοιπόν λέω να ξεκινήσω την νέα αρχή με ένα ελαφρύ τόνο δίνοντας στους φίλους μου και επισκέπτες ένα ωραίο που ήρθε στο ταχυδρομείο. Αντε και πάντα με χαμόγελα...:-)))

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μια απάντηση που δόθηκε σε ενδιάμεσες εξετάσεις/ προόδους στη χημεία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Η ερώτηση είχε ως εξής και βαθμολογούταν με έξτρα βαθμούς:

Η Κόλαση είναι εξώθερμη ή εσώθερμη;
(στη χημεία ή εξώθερμη δίνει θερμότητα ενώ η άλλη απορροφά).


Οι περισσότεροι φοιτητές έδωσαν απαντήσεις παρέχοντας αποδείξεις βασισμένες στο Νόμο του Boyle (ένα αέριο ψύχεται όταν μεγαλώνει ο όγκος και θερμαίνεται όταν συμπιέζεται) ή κάτι παρόμοιο.

Ωστόσο, ένας έγραψε τα εξής:

Πρώτον πρέπει να γνωρίζουμε αν ο όγκος της κόλασης αυξάνεται προς το χρόνο. Επομένως χρειάζεται να ξέρουμε το ρυθμό με τον οποίο οι ψυχές εισρέουν στην κόλαση και το ρυθμό με το ν οποίο διαφεύγουν.
Νομίζω ότι μπορούμε ασφαλώς να υποθέσουμε ότι όταν μια ψυχή πάει στην κόλαση, δεν πρόκειται να φύγει. Επομένως, δεν διαφεύγουν ψυχές. Τώρα για το πόσες ψυχές μπαίνουν, ας δούμε πόσες διαφορετικές θρησκείες υπάρχουν σήμερα στον κόσμο. Οι περισσότερες από αυτές δηλώνουν ότι αν δεν είσαι οπαδός τους, τότε θα πας στη κόλαση. Εφόσον υπάρχουν περισσότερες από μία τέτοια θρησκεία και εφόσον οι άνθρωποι ανήκουν σε περισσότερη από μία θρησκεία, τότε μπορούμε να εξαγάγουμε το συμπέρασμα ότι όλες οι ψυχές πάνε στην κόλαση. Και όπως έχουν οι ρυθμοί γεννήσεων και θανάτων, θα πρέπει να αναμένουμε ότι ο αριθμός των ψυχών στην κόλαση θα αυξηθεί εκθετικά.

Τώρα, ο λόγος για τον οποίο εξετάζουμε το ρυθμό αλλαγής του όγκου της κολάσεως, είναι γιατί ο Νόμος του Μπόυλ δηλώνει ότι για να παραμείνει σταθερή η θερμοκρασία και η πίεση στην κόλαση, ο όγκος της πρέπει να αυξάνεται αναλόγως με τις ψυχές που προστίθενται. Αυτό μας δίνει 2 περιπτώσεις:

1. Εάν η Κόλαση διαστέλλεται με πιο αργό ρυθμό από αυτόν με τον οποίο εισέρχονται ψυχές, τότε η θερμοκρασία και η πίεση θα αυξάνονται μέχρι να σκάσει η Κόλαση και να ξεχυθούν οι ψυχές.

2. Εάν η Κόλαση διαστέλλεται με ρυθμό πιο γρήγορο από τη αύξηση των ψυχών, τότε η θερμοκρασία και ή πίεση θα πέφτουν μέχρι να παγώσουν τα καζάνια της.

Ποιά από τις 2 περιπτώσεις ισχύει??

Αν αποδεχθούμε το αξίωμα το οποίο μου είπε η Τερέζα όταν ήμουν πρωτοετής, ότι ."Θα πρέπει να παγώσει η Κόλαση πριν κοιμηθούμε μαζί". και αν συνθεωρήσουμε και το γεγονός ότι χθες το βράδυ όντως κοιμήθηκα μαζί της, τότε . ισχύει η δεύτερη υπόθεση και επομένως είμαι σίγουρος ότι η Κόλαση είναι εξώθερμη και ότι ήδη έχει παγώσει.

Απόρροια αυτής της θεωρίας είναι ότι η κόλαση, αφού έχει παγώσει, άρα δεν δέχεται άλλες ψυχές και επομένως έχει εκλείψει.... αφήνοντας μόνο τον Παράδεισο. Αυτό με τη σειρά του αποδεικνύει την ύπαρξη ενός Θεϊκού Όντος, το οποίο εξηγεί γιατί χθες το βράδυ η Τερέζα φώναζε συνεχώς: "Θεέ μου, Θεέ μου".

Αυτός ο φοιτητής πήρε το μοναδικό 'Α'.

Οι Ανώνυμοι Μελαγχολικοί είναι εδώ και ξεκινούν πάλι από την αρχή...

Η Τετάρτη 4/2, ήταν μια ζοφερή μέρα, καθώς στις 8 το βράδυ καθώς είχα ανοίξει τον Internet Explorer, στον Blogger και στο μέηλ μου για να ενημερωθώ, εισήλθε χάκερ στο λογαριασμό μου, με αποτέλεσμα, να σβήσει όλες μου τις επαφές στην διεύθυνση αλληλογραφίας μου, τα εισερχόμενα μηνύματα, να αλλάξει κωδικούς εισόδου σε διάφορες σελίδες μου και το χειρότερο, να εισέλθει στα ιστολόγια και να διαγράψει τα δυο προσωπικά μου, όπως και το ομαδικό των Ανωνύμων. Από σημειώσεις που άφησε γεμάτες από βωμολοχίες, φάνηκε πως έμεινε μέσα στις σελίδες μου μέχρι τις 11 το βράδυ.

Το τι συνέβη κατ' ουσίαν το αντιλήθφηκα την επόμενη, μετά από υπόμνηση από το φιλικό ιστολόγιο του Χαμομηλιού και σχεδόν αρρώστησα από την ανήθικη πράξη του νεαρού που θέλησε να διασκεδάσει την ανία του, σβήνοντας προσωπικά μου δεδομένα και κόπους πέντε ετών στα προσωπικά μου ιστολόγια και τριών εδώ, στους Α.Μ.

Οι σελίδες ξαναδημιουργήθηκαν και είμαστε στην αναζήτηση των παλαιότερων ποστς για να μπορέσουμε να διασώσουμε τα όσα γράψαμε. Θα πάρει χρόνο, μα δεν απογοητευόμαστε για το αποτέλεσμα.

Καλή μας συνέχεια και ας ελπίσουμε πως δεν θα ξαναεπαναληφθεί κάτι τέτοιο στο μέλλον.

Μαριαλένα
7/2/2009

Υ.Γ. Ενα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στα μέλη των Α.Μ., τους αγαπητούς φίλους Museum και Stardust30, που με προθυμία βοήθησαν για την ανασυγκρότηση των ιστολογίων που διαγράφηκαν από τον εισβολέα.

Υ.Γ.2. Ό,τι παλαιότερες αναρτήσεις βρίσκετε μέσα από την αναζήτησή σας στο διαδύκτιο για τις προσωρινά αποθηκευμένες μνήμες των δημοσιεύσεών μας (cache), παρακαλούμε να τις ανεβάζετε με την ημερομηνία που αρχικά είχαν καθώς και με τον ίδιο τίτλο όπως πριν.

Κάνε τη δυστυχία, ευτυχία

Δευτέρα, Φεβρουάριος 02, 2009
Κάνε τη δυστυχία, ευτυχία

Δεν είναι πολλές οι περιπτώσεις που κατεβαίνω στην πολιτεία για δουλειές. Εννοείται σε τράπεζες και υπηρεσίες. Κάποτε δεν γίνεται κι αλλιώς. Κυρίως βέβαια προτιμώ τα ηλεκτρονικά μέσα, τις on-line συναλλαγές. Τελευταία έχουν γίνει της μόδας και οι τηλεφωνικές διεκπεραιώσεις με παράλληλη καταγραφή των συνομιλιών, κάτι που με βρίσκει αλλεργικό.

Η κάθοδός μου στην πόλη στα μέσα του μήνα έγινε εξαιτίας της ανάγκης ανοίγματος τραπεζικού λογαριασμού. Βλέπετε, το ταμείο υγείας αποφάσισε να αλλάξει την τράπεζα κατάθεσης των νοσηλίων. Είχα εφοδιαστεί με όλα τα απαραίτητα, νόμιζα, για τη δημιουργία του. Ταυτότητα, βιβλιάριο, έτσι μου είχαν πει. Κάτι για εκκαθαριστικό εφορίας είχα ακούσει, μα το ανέφεραν διαζευκτικά και όχι σαν προϋπόθεση. Ήταν πρωί Δευτέρας, φρέσκος ήμουνα μετά από ένα πυκνό διήμερο ανασυγκρότησης κι αναψυχής.



Η στάθμευση στο κέντρο της πόλης ήταν αδύνατη κυρίως γιατί δεν θέλω να διπλοσταθμεύω ή να .. καβαλάω τα πεζοδρόμια. Δεν είναι του στυλ μου. Άφησα το αμάξωμα στο ψηλότερο σημείο της πόλης, θα ήταν αρκετά μακριά. Ξεκινώ. Δίπλα μου λίγο βήματα πιο κάτω, αντικρίζω το παλιό Νοσοκομείο, έργο του Δανού αρχιτέκτονα Κρίστιαν Χάνσεν μία κατασκευή του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, νεοκλασικού στυλ με αίθριο στο εσωτερικό του. Το έχω επισκεφτεί πολλές φορές, κυρίως για εκθέσεις ζωγραφικής, διαλέξεις ή μουσικές παραστάσεις το καλοκαίρι. Διαβάσαμε ότι λειτούργησε ως νοσοκομείο από το 1872 ως το 1973. Από το 1991 αποτελεί πολιτιστικό κέντρο και στεγάζει την πολιτιστική μας επιχείρηση.

Κατηφορίζοντας διέρχομαι παράπλευρα από νεοκλασική οικία γνωστού μεγαλέμπορου της περιοχής με καμάρες στο πεζοδρόμιό της. Αναδύει μία εντύπωση στιβαρότητας αλλά και εκλεπτυσμένης αισθητικής. Τα πεζοδρόμια της πόλης μου είναι στοές τα πιο πολλά, υπόστεγα με καμάρες, ιδιαίτερα καλλιτεχνήματα μερικές από αυτές. Έλεγαν οι παλαιοί - και είναι λογικό άλλωστε - πως τα έχτιζαν έτσι για να προστατεύονται από τις ατελείωτες ημέρες βροχής, που συντρόφευαν την πόλη, ειδικά τις περασμένες δεκαετίες.



Οι σκάλες που ενώνουν την άνω πόλη με την κάτω, τις διαβήκαμε, είναι επιβλητικές στην πρώτη ματιά αλλά συνάμα τόσο φιλικές στο πέρασμά τους, σχεδόν προσωπικές. Πιο κάτω, τα σιντριβάνια της πλατείας φαντάζουν μεγαλοπρεπή. Το μέρος βέβαια είναι δίχως πολύ πράσινο, αλλά μου αρέσει γιατί διατηρεί τον αστικό χαρακτήρα του.

Η άφιξη μου στην τράπεζα και η ολιγόλεπτη αναμονή μου στην ουρά συνοδεύτηκε από μία προσωρινή απογοήτευση. Ο λόγος ήταν ότι δεν μπόρεσα να ανοίξω τον λογαριασμό, επειδή έλλειπε ένα αποδεικτικό της εφορίας. Μία νέα οδηγία το απαιτούσε - κάτι που δεν μου είχε διευκρινιστεί. Μα την ατυχία μου. Έκανα τόσο δρόμο, σκέψη, για να μην τα καταφέρω; Ψυχραιμία, συμβαίνουν αυτά.

Μεταβολή στα γρήγορα και γραμμή για επιστροφή. Στην θέα μου ξεπροβάλει επιβλητικό το Δημοτικό Θέατρο, κτίριο σε σχέδια του Γερμανού αρχιτέκτονα Έρνστ Τσίλερ, αναγεννησιακής τεχνοτροπίας στο εσωτερικό του. Το κτίριο ανεγέρθηκε το 1872 με τη συνεισφορά των εμπόρων της πόλης και φέρει χαρακτηριστικά δείγματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής. Η εσωτερική του όψη αλλά και η ακουστική του το κατατάσσουν στα σημαντικότερα του είδους στη χώρα. Οι τελευταίοι σεισμοί βέβαια το έχουν ταλαιπωρήσει και η χρήση του έχει κάπως περιοριστεί.



Στο μεταξύ οι μικροπωλητές είχαν ξεμυτίσει, με τα κουλούρια τους, την πραμάτεια τους. Κάμποσες καλημέρες ξεστόμισα, αληθινές, σε γνωστούς και φίλους, γελαστά πρόσωπα. Κάποιοι άλλοι περισσότερο αγχωμένοι, μία εικόνα της πόλης. Η κίνηση και τα κορναρίσματα μας επανέφεραν στο σήμερα. Ας είναι, τουλάχιστον είμαστε ζωντανοί άνθρωποι. Σύντομη στάση στον κοντινό φούρνο. Η μυρωδιά από το φρέσκο ψωμί, θεσπέσια, πως να αντισταθείς;

Ανηφορίζουμε πίσω, η εργασία μας καλεί. Πώς να το αιτιολογήσω, μα ένα εσωτερικό φίλτρο είχε απομονώσει όλες τις ασχήμιες της πόλης και τις ανορθογραφίες. Μόνο ό,τι το ωραίο και το καλαίσθητο στην όψη μας, το άξιο αναφοράς στην αντίληψή μας. Κάποιος θα ήταν απογοητευμένος, που .. έχασε τόσο χρόνο για το .. τίποτα. Εγώ αντίθετα, εκείνο το πρωινό ένιωσα πλήρης και ακόμα πιο τυχερός γιατί σε λίγες μέρες θα επαναλάμβανα τη διαδρομή για να κλείσω τη δουλειά μου. Κάποιοι, θα φάνταζαν δυστυχισμένοι, εγώ το αντίθετο. Περπάτησα, είδα, άκουσα, χαιρέτησα, γεύτηκα ..

Ένα καλός μου δάσκαλος - πολλοί φίλοι μου ξέρουν ποιος - είχε κάποτε πει, σε μία ομάδα νοματαίων που γκρίνιαζαν με το παραμικρό, στην πρώτη .. ατυχία - για να τους συνεφέρει και να τους ενθαρρύνει:

« Κάνε τη δυστυχία σου ευτυχία και το ελάττωμα προτέρημα. »

Κι εγώ δεν έχω παρά όλο το αυτό το post, να του το αφιερώσω.
Αναρτήθηκε από museum στις 11:49 πμ 2 σχόλια