Οι αποκαλυψιακοί......

Σπάνια φίλοι μου (μάλλον ποτέ) δεν έχω αναρτήσει άρθρο άλλου. Αυτό όμως που διάβασα
σήμερα σε φιλικό μπλογκ, τόσο πολύ μου άρεσε που μπήκα στον πειρασμό να αναρτήσω εδώ το πρώτο του μισό. Διαβάστε το και μπορεί να βρείτε περιγραφές του ίδιου του εαυτού σας μέσα. Εγώ βρήκα με αρκετή απογοήτευση (αλλά αρκετή ειλικρίνεια να το παραδεχτώ).
Απολαύστε......

"

• Κυκλοφορεί μία ασθένεια στα μπλογκ που λέγεται "αποκαλυψίαση". Το προφίλ ενός αποκαλυψισιακού έχει ώς εξής: Μέχρι κάποιο σημείο ήταν ιδιώτης, υπό την έννοια ότι το μόνο για το οποίο είχε εμπεριστατωμένη άποψη ήταν το άμεσα κοντινό του περιβάλλον και το δικό του συμφέρον. Κάποια στιγμή, είτε μέσω του blogging είτε δια άλλου ερεθίσματος, ξαφνικά ανοίγουν τα μάτια του και βλέπει το φως. Γίνονται αδικίες, στον κόσμο υπάρχει ο πόνος και οι καλοί δεν νικούν πάντα. Τότε αγανακτεί και θέλει να φωνάξει, να πει σε όλους αυτό που ανακάλυψε. Με το γνωστό σε όλους CopyPaste και χωρίς να καταβάλει καμμία άλλη προσωπική εργασία όπως να διασταυρώσει αυτά που αντιγράφει, παπαγαλίζει με στεντόρεια φωνή για να τραβήξει την προσοχή.
• Ενίοτε ο αποκαλυψισιακός έχει λέγειν και εκφραστικότητα τέτοια που να του φέρει αναγνώστες και επισκεψιμότητα, οπότε σε αυτή την περίπτωση περνάει στο επόμενο στάδιο, αυτό του "σύνδρομου του σωτήρα" ή σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, το σύνδρομο του ψωνίσματος, κατά το οποίο ο αποκαλυψισιακός ψωνίζεται με την επισκεψιμότητα και νομίζει ότι έγινε ο νέος Larry King. Κοινό γνώρισμα σε όλους τους πάσχοντες είναι η ψευδαίσθηση ότι με την αποκάλυψη και μόνο ενός γεγονότος θα συνταράξουν το Πανελλήνιο δίνοντας έναυσμα για κοινωνικές αλλαγές και ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, το οποίο με τη σειρά του οδηγεί αναπόφευκτα σε απογοήτευση, περισσότερη οργή και ακόμα "συνταρακτικότερες" αποκαλύψεις, ένας φαύλος κύκλος που συνήθως γίνεται αντιληπτός από τους ίδιους μόνο, ενίοτε δε πυροδοτεί άπειρα πανομοιότυπα spam στα γραμματοκιβώτια αθώων παραληπτών που καμμία όρεξη δεν έχουν να διαβάζουν το ίδιο άρθρο από εκατό διαφορετικούς αποκαλυψισιακούς, μιας και η πρόσβαση σε διαδικτυακές εφημερίδες είναι κάτι που απολαμβάνει ο πάσα εις κοινός θνητός(όχι μόνο οι αποκαλυψίες-ψευδορεπόρτερ).
• Η αλήθεια όμως είναι άλλη.
• Ο άνθρωπος είναι ον αγελαίο και μιμητικό. Ακολουθεί την αγέλη και μιμείται αυτό που κάνουν όλοι. Αυτό είναι μέρος της μαθησιακής διαδικασίας και χάρη σε αυτές τις δύο ιδιότητες, ακολουθώντας και μιμούμενοι, μαθαίνουμε να μιλάμε, να περπατάμε, την αλφαβήτα, όλα όσα μαθαίνει ένας άνθρωπος στη ζωή του. Σαν ενήλικες διατηρούμε αυτές τις δύο ιδιότητες. Ακολουθούμε τις μόδες, μιμούμαστε πρότυπα και υιοθετούμε στη συμπεριφορά μας αυτό που κάνουν και οι άλλοι. Αυτό είναι κάτι που δεν ελέγχεται. Όσοι νομίζουν ότι δεν ακολουθούν το κοπάδι, απλά ακολουθούν κάποιο άλλο κοπάδι, συνήθως μικρότερο. "
  

Θρηνος για μια ψυχούλα

Παρ' όλο που όλοι οι μπλόγκερς διατεινόμαστε συνέχεια ότι ακολουθούμε τη δική μας επικαιρότητα αδιαφορόντας για αυτήν των ΜΜΕ, σήμερα θέλω να θίξω, από τη δική μου σκοπιά πάντα, το γεγονός του θανάτου του Michael Jackson.
Όλα τα κανάλια κάνουν αφιερώματα και δείχνουν διάφορα κλιπ που κατά τη γνώμη μου δεν ανταποκρίνονται στην τραγικότητα της περίπτωσης Jackson.
Όπως έγραψα και σε κάποιο σχόλιο σε φιλικό μπλογκ, η πραγματικότητα είναι ότι ο Michael Jackson ήταν ένα πραγματικά ταλαντούχο παιδί.Ένα παιδάκι σαν τα δικά μας, μια αθώα ψυχούλα , μόνο που είχε εξαιρετικό ταλέντο στη μοπυσική και στο χορό.
Η βιομηχανία του θεάματος που είναι σαρκοβόρα και ανελέητη (και είναι ανακάλυψη των δυτικών πολιτισμών) πήρε αυτό το παιδάκι, το κακοποίησε ασταμάτητα, το μεταμόρφωσε και μέσα σε μια με δυο δεκαετίες το έκανε έναν πούστη παιδόφιλο με κατεστραμένη υγεία και έκανε όλο τον πλανήτη να γελάει μαζί του ή ακόμα χειρότερα, να το θαυμάζει.
Αυτή νομίζω ότι είναι εν ολίγοις η τραγική ιστορία του Michael Jackson και αν το δούμε σαν δικό μας παιδί θα νίωσουμε τη θλίψη για αυτή τη ψυχούλα.
Σαν τεκμηρίωση όλων των παραπάνω, προτιμώ σαν επικήδειο να παραθέσω το κλιπ που βλέπετε , το Michael Jackson σε πολύ μικρή ηλικία να ξεδιπλώνει το αληθινό του ταλέντο και να διακρίνεται από την υπόλοιπη οικογένεια .
Προσωπικά , προτίμησα να ακούσω αυτο το ωραίο τραγουδάκι και να θρηνώ για όλες τις ψυχούλες που έγιναν βορά στην αρένα του θεάματος.

Πέμπτη, 25 Ιούνιος 2009 Τα καθήκοντα των υπουργών , ο ελέυθερος τύπος και η "φάρα" των δημοσιογράφων

Γεια σας φίλοι.
Παρ' όλο που σας είχα υποσχεθεί να μην γράψω τίποτα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού,
δεν μπορώ να συγκρατήσω κάποιους συλλογισμούς μου από το να εξωτερικευτούν.

Οι συλλογισμοί αυτοί έχουν γίνει έντονοι τελευταία και απασχολούν το νού μου πρωί και βράδυ. Αφορούν βέβαια το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου , καθώς και την αναζήτηση των βαθύτερων αιτίων κάποιων από τα κακά που ταλανίζουν τη χώρα μας.

Πρώτα από όλα η αλλαγή. Η ανατροπή , αν προτιμάτε, του ισχύοντος καθεστώτος στο πολιτικό μας σύστημα. Μακρυά από κάθε πολιτική προτίμηση έχω την εντύπωση πως ευκαιρία για πραγματική αλλαγή των πραγμάτων μέχρι τώρα (άσχετα αν ήταν για το καλύτερο ή το χειρότερο -αυτό μόνο ο χρόνος το δείχνει) , είχαμε δύο. Τη μια τη χάσαμε. Και ήταν η απόπειρα του Βενιζέλου να "ρίξει" τον Γιωργάκη. Οφείλω να ομολογήσω ότι τον Βενιζέλο προσωπικά τον συμπαθώ και τον προτιμώ 100 φορές από το Παπανδρεάκι. Όπως και να έχει όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι εάν τα κατάφερνε θα άλλαζε σημαντικά το πολιτικό πεδίο στην Ελλάδα με απρόβλεπτα επακόλουθα.
Η δεύτερη ευκαιρία που διαφαίνεται είναι η πρόταση που έκανε ο Καρατζαφέρης στους βουλευτές της ΝΔ (και όχι μόνο) να προσχωρήσουν στο κόμμα του. Θα ήταν μια τεράστια αλλαγή το ενδεχόμενο 20-30 βουλευτές να προσχωρήσουν στο κόμμα του Καρατζαφέρη ανεβάζοντας το ποσοστό του στο 15-25% ή να ιδρύσουν ένα νέο με τα ίδια ποσοστά.
Πιστεύω ότι κατά πάσα πιθανότητα θα χαθεί και αυτή η ευκαιρία για πραγματικές αλλαγές.
Και αυτό είναι το κρίμα.

Είναι επίσης η απόδειξη ότι για το χάλι και τη στασιμότητα του πολιτικού μας συστήματος δεν φταίει η εκλογική βάση. Ο λαός το δικό του καθήκον το έκανε. Οι μισοί εκδήλωσαν ξεκάθαρα την απαίτησή τους για δραστική αλλαγή απέχοντας (άσχετα αν αυτό είναι πολιτικά ορθή επιλογή ή όχι). Από τους άλλους μισούς , οι μισοί ψήφισαν Καρατζαφέρη, Παπαρήγα και Οικολόγου,ς ενώ μόνο οι μισοί των μισών ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (ψηφίζουν και οι παππούδες και οι συμβασιούχοι , τι να κάνουμε).

Και οι βουλευτές μας που φέρουν στους ώμους την ευθύνη για το κράτος (ακριβώς όπως το είχαν αυτοί στις πρώτες εθνοσυνελεύσεις όπου το χάλι της χώρας δεν ήταν πολύ χειρότερο από ότι τώρα) τι έκαναν? ΤΙΠΟΤΑ!

Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί να δημιουργήσει ένα ρεύμα , ένα νέο κόμμα με συμμετοχή πρωτοκλασάτων βουλευτών που θα ανατρέψει ΤΩΡΑ την κυβέρνηση της καταστροφής και
να γίνει στην Ελλάδα το έλα να δεις (και όπου βγεί). Κάποιος άλλος θα μπορούσε να παραιτηθεί ΤΩΡΑ αφυπνίζοντας το λαό ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και αναλαμβάνοντας την ευθύνη του. Κάποιος που είναι βουλευτής διαθέτει τεράστια δύναμη (που του την παρέχει ο λαός απλόχερα μέσα από την αδυναμία του) για να τη διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο υπέρ του έθνους και όχι υπέρ του αρχηγού του κόμματός του.

Και σε αυτό το βαθμό είναι ΕΝΟΧΟΙ οι βουλευτές μας και θα μείνουν στην ιστορία σαν οι βουλευτές που θήτευαν όταν η Ελλάδα καταστρεφόταν. Και μπορεί αυτούς να μην τους νοιάζει, αλλά νοιάζει εμένα.

Το δεύτερο που με απασχολεί είναι οι εκάστοτε υπουργοί. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο πολύς ο κόσμος αδυνατεί να καταλάβει ποιό είναι το έργο τους, ποιά ακριβώς είναι τα καθήκοντά τους και ποιά επακριβώς είναι η ευθύνη τους όταν αναλαμβάνουν καθήκοντα. Και για αυτό το λόγο, πιστεύω επίσης ακράδαντα, το 99% των ψηφοφόρων τους αξιολογεί αποκλειστικά βάση της εικόνας που διαμορφώνει ο τύπος για αυτούς .
Εννοείται ότι δεν υπάρχει ένα βιβλιαράκι που να αναγράφει με τη σειρά τα καθήκοντα ενός υπουργού. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν.
Ο υπουργός είναι η ΑΝΩΤΑΤΗ ΗΓΕΣΙΑ ενός υπουργείου, άρα και ενός ολόκληρου κλάδου της χώρας. Αυτός διαθέτει ασύλληπτη εξουσία αφού με μια υπογραφή του μπορούν να πληρωθούν ή να μην πληρωθούν τεράστια ποσά, μπορούν να εργαστούν ή να μην εργαστούν μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, κλπ. Τα καθήκοντα ενός υπουργού μπορούμε να τα καταλάβουμε καλύτερα εάν παρομοιάσουμε τον κλάδο μιας χώρας (πχ το εμπόριο) με μια μεγάλη ιδιωτική εταιρία και τον υπουργό σαν τον μεγαλύτερο μέτοχο αυτής. Η δουλεία του λοιπόν , αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, είναι :
α. προσωπική και επιτόπου επίσκεψη ΟΛΩΝ των χώρων ευθύνης του με σειρά σημαντικότητας, ώστε να αποκτήσει μια πρώτη αντίληψη του τομέα και της κατάστασης που αναλαμβάνει. Αυτό για έναν υπουργό που τρέχει σαν κουνέλι θα έπρεπε να πάρει όχι περισσότερο από 3 με 6 μήνες.
β. Μελέτη των βασικότερων θεσμικών κειμένων που καθορίζουν τη δομή , τις λειτουργίες και την οργάνωση του υπουργείου του και των υποκείμενων φορέων. Αυτό για έναν μελετηρό και μορφωμένο άνθρωπο δεν θα έπρεπε να πάρει περισσότερο από κάποιους μήνες.
γ. Σύσκεψη με τα βασικότερα στελέχη για ενημέρωση επί των κύριων εκκρεμοτήτων του κλάδου.
δ. Προσωπική συνέντευξη και επαφή με τα περισσότερα (αν όχι όλα) στελέχη που επανδρώνουν το υπουργείο.
ε. Μελέτη όλων (ή τουλάχιστον των βασικότερων) νόμων που αφορούν τον κλάδο που ελέγχει το υπουργείο.
Κάνοντας όλα αυτά βέβαια, δεν μπορεί να αποφύγει την ρουτίνα που "τρέχει" όπως επισκέψεις στο εξωτερικό, προγραμματισμένα συμβούλια, υποχρεώσεις στη βουλή κλπ.
Αφού κάνει τα παραπάνω ο κος υπουργός (που αποτελούν τα βασικά αυτονόητα), είναι έτοιμος να ΗΓΗΘΕΙ του τόπου στο συγκεκριμένο κλάδο και του αντίστοιχου υπουργείου , κάνοντας τη διαφορά με τον προκάτοχό του κάνοντας στρατηγικές επιλογές, ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΣ τους υφισταμένους του και όχι ΑΚΟΛΟΥΘΟΝΤΑΣ τις οδηγίες τους, ανακαλύπτοντας προβλήματα που ήταν στην αφάνεια και που η επίλυσή τους λύνει πολλαπλά προβλήματα, εμπνέοντας ΟΛΟ το προσωπικό του υπουργείου να δώσει τον καλύετρό του εαυτό, αλλάζοντας δομές και διαδικασίες (μόνο υπουργός έχει την εξουσία να το κάνει) ώστε η εργασία των υφισταμένων γραφείων του να πίανει περισσότερο τόπο και να μην αναλώνεται στη γραφειοκρατεία, να εντοπίσει τα ικανά στελέχη και να τα τοποθετήσει σε θέσεις κλειδιά (από όπου με τη σειρά τους θα πολλαπλασιάσουν την ποιότητα του παραγόμενου έργου στον κλάδο), να εντοπίσει τα βλαβερά για τον κλάδο στελέχη και να τα εκτοπίσει μηδενίζοντας τη βλάβη που προκαλεί η ανικανότητα ή η μοχθηρότητά τους, κλπ.
Όλα τα παραπάνω , μόνο ο υπουργός έχει τη δύναμη να τα κάνει και αυτή τη δύναμη του τη δίνει ο ΛΑΟΣ. Το μόνο που μένει είναι να έχει και την ικανότητα.
Εάν βρίσκετε ότι όλα τα παραπάνω αποτελούν αυτονόητα και λογικά τα ΒΑΣΙΚΑ καθήκοντα ενός υπουργού, τότε πείτε μου ειλικρινά ποιοί υπουργοί πιστεύετε ότι εκπληρώνουν το 1/100 των καθηκόντων τους σήμερα και αν μου πείτε κάποιον, εξηγήστε μου πως προλαβαίνει παράλληλα να μιλάει σε προεκλογικές εκστρατείες, να συμμετέχει σε εθιμοτυπίες, να εμφανίζεται στα κανάλια και να ασχολείται με το πολιτικό του γραφείο.

Το τρίτο θέμα που με απασχολεί αρκετά τελευταία, είναι το θέμα του ελεύθερου τύπου που "ελευθερώθηκε" για πάντα και των ΜΜΕ γενικότερα.
Όχι μόνο δεν στεναχωριέμαι για τους "εργαζόμενους", αλλά μπορώ να πώ ότι χάρηκα κι όλας (και όποιος σοκάρεται από το πολιτικά ανορθόδοξο αυτής της γνώμης ας διαβάσει Άρλεκιν καλύτερα). Οι λόγοι είναι οι εξείς :
α. Τα πράγματα στην ενημέρωση και στον τύπο άλλαξαν πολύ τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα καθώς ακολούθησε το δυτικό πρότυπο. Κάποτε (όχι πάρα πολύ παλιά) ένας εκδότης ή ένας ιδιοκτήτης εφημερίδας ήταν ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ. Και για να φτάσει εκεί πιθανότατα ήταν εγνωσμένης αξίας. Σήμερα είναι ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ.
β. Για τον προηγούμενο λόγο, οι δημοσιογράφοι κάποτε ήταν οικονομικά μικροί κατά κανόνα. Θυμηθείτε τα οικονομικά του αείμνηστου Φρέντυ Γερμανού και συγκρίνετέ τον με τον Γιώργο Παπαδάκη (σε οικονομικά και ποιότητα).
γ.Επίσης για τον πρώτο λόγο, οι δημοσιογράφοι κάποτε ήταν τέρατα μόρφωσης κατά κανόνα. Σήμερα είναι στην καλύτερη περίπτωση , όχι αγράμματοι.
δ. Κάποτε δημοσιογράφος σήμαινε να ενημερώνεις τον κόσμο για πράγματα που ο ίδιος αδυνατούσε να μάθει. Σήμερα σημαίνει να κυνηγάς τη χήρα για να κλάψει μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους.
ε. Όταν τα ΜΜΕ είναι κερδοσκοπικές εταιρίες σημαίνει ότι ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ από όποιον δίνει περισσότερα. Και έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι όποτε χρειάστηκε να ελεγχθούν μάζες, το χρήμα έρευσε άφθονο.
στ. Ας μου πεί σήμερα ποιός πιστεύει ότι ένας δημοσιογράφος που είναι αποφασισμένος να γράφει και να λέει ότι ξέρει και να αποκαλύπτει αλήθειες, έχει έστω και μια εβδομάδα μέλλον στον τύπο.
ζ. Τα πράγματα αλλάζουν άρδην λόγω τεχνολογίας ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Και όπως ο υπάλληλος που διπλώνει πουκάμισα σε μια βιοτεχνία, βρίσκεται άνεργος όταν "βγαίνουν" τα ρομποτικά μηχανήματα, έτσι και ο δημοσιογράφος - φερέφωνο ή ο γραμματέας ή ο θυρωρός που δεν ήθελε να διεκδικήσει μια άλλη θέση μέσα στην κοινωνία μέσω σπουδών ή πάλης αλλά ΑΡΚΕΣΤΗΚΕ σε μια θέση με 3 και 60 για να δουλεύει σε μια χάρτινη εφημερίδα που στηρίζει την κυκλοφορία της σε CD με παιδικά τραγούδια β διαλογής, θα βρεθεί άνεργος όταν η ενημέρωση γίνεται καλύτερα μέσω ίντερνετ. Δεν καταλαβαίνω ποιό είναι το περίεργο ή η έκπληξη.

Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν στεναχωριέμαι για το κλείσιμο μιας εφημερίδας ή ενός σταθμού περισσότερο από ότι στεναχωριέμαι όταν ακούω ότι θα αυξηθεί ο φόρος στα τσιγάρα.

κλειστό συρτάρι.

Αδιάφορα πέρασε δίπλα της, μέσα στο πολύχρωμο πλήθος …σχεδόν την άγγιξε με το σώμα του.
δεν την αναγνώρισε αμέσως.
η άκρη του ματιού του την παρατήρησε. .είναι αυτή άραγε? Αναρωτήθηκε ..αναστέναξε βαθιά
Ίσως… η ματιά της, ναι αυτά τα μελαγχολικά μάτια δεν τα ξέχασε ποτέ.
τόσο γερασμένη αλήθεια αλλά , πέρασαν πολλά χρόνια από τότε .

νεαρός άντρας αυτός γεμάτος ζωή όνειρα, παρορμητικότητα και αυτή….μια γοητευτική κυρία, με απαλές ρυτίδες γύρω από τα καστανά της μάτια, που τόνιζαν όμορφα το μειλίχια μελαγχολικό της βλέμμα…
Την είχε ερωτευτεί, αγάπησε το σώμα της τα χέρια της την στενή της μέση,
Αλλά πάνω από όλα το υπέροχο οξύ πνεύμα της .να τα παράξενα φερσίματα της ζωής.
γεμάτος χυμούς ,ήθελε να την είχε μέσα στην αγκαλιά του προστατευμένη γιατί ήταν εύθραυστη παρά την σοφία της
Έτσι ένιωθε…στην αρρώστια της δίπλα, προσευχόταν να γίνει καλά την ήθελε δική του… ζήσε την παρακαλούσε σιωπηλά όταν την έβλεπε να λυγίζει κάτω από το βάρος του πόνου
και ένα πρωί όταν πήγε να την δει πριν πάει στην δουλειά του εκείνη του χαμογέλασε κοιτάζοντάς τον
για χάρη σου ανέβαλα τον θάνατο… του είπε, άφησα να με προσπεράσει!! το έλεγε με μιαν έπαρση ακτινοβόλα στην ματιά της,
ήταν απόλυτα ικανοποιημένη από την έκβαση,
θαρρείς και του έκανε δώρο την ζωή της και εκείνος τότε με πόση στοργή περιτύλιγε το σώμα της!!! καταπονημένο όπως ήταν, τρυπημένο, από τις βελόνες από τις κάθε είδους ιατρικές παρεμβάσεις…

Έγειρε το βλέμμα αλλού, δεν είχε πια το δικαίωμα!!
αρκεί μια στιγμή να ξεμακραίνουν τα όνειρα…για πάντα!!

Βερενίκη, γυμνή απόμεινα χωρίς την φορεσιά της διαλεχτής ψευδαίσθησης
Κύκλους κάνουν οι λέξεις χορεύοντας, μέσα στης μικρής ώρας την πεθαμένη ασφάλεια…….ψιθυρίζω.
Ελπίδα

Το νέο Μουσείο της Ακρόπολης

Το νέο σπίτι των Μαρμάρων του Παρθενώνα είναι πια γεγονός. Από το Σάββατο 20 Ιουνίου 2009, το υπερσύγχρονο κτίριο που σχεδιάστηκε με σκοπό την ανάδειξη των θησαυρών του Ιερού Βράχου, μέσα από το φυσικό περιβάλλον τους δίπλα από την Ακρόπολη των Αθηνών.

Με συμβολικό εισητήριο εισόδου 1€ μέχρι και τις 31 Δεκεμβρίου, η επίσκεψη στο καινούργιο στολίδι της πόλης μας, είναι παραπάνω από απαραίτητη. Με πρόσβαση δίπλα στον Σταθμό του Μετρό "Ακρόπολη", το Μουσείο παραμένει ανοιχτό μέχρι τις 8 μμ, για να θαυμάσουμε από κοντά τα ευρήματα που διασώθηκαν από τη επέλαση των βαρβάρων και την φθορά του χρόνου στην Ακρόπολη.


Το νέο Μουσείο Ακρόπολης, (c) Μαριαλένα, 2009

Τα εγκαίνια του Μουσείου θα καλυφθούν τηλεοπτικά ζωντανά από την Ελληνική Τηλεόραση 1 στις 8 μμ, το Σάββατο 20 Ιουνίου.

Ο σύνδεσμος του Μουσείου της Ακρόπολης, θα σας κατατοπίσει για το όλο εγχείρημα και οτιδήποτε χρειάζεται για να αγοράσετε τα εισητήριά σας ηλεκτρονικά, στη διεύθυνση: The Acropolis Museum.

Εν μέσω χαλεπών καιρών, ίσως η λειτουργία ενός τέτοιου χώρου πολιτισμού σε μια Αθήνα παρακμάζουσα, να αποτελεί έναν πολύ βασικό λόγο να μην ξεχάσουμε το όραμα της αξέχαστης Μελίνας Μερκούρη, που έθεσε επί τάπητος την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα και όχι Ελγινείων όπως ονομάζονταν κάποτε εσφαλμένα και να συνεχίσουμε μέσα από διαβήματα και διαμαρτυρίες, να απαιτούμε την επιστροφή τους στον χώρο που φτιάχτηκε ειδικά για να τα φιλοξενήσει άμα τη επιστροφή τους από το Βρεταννικό Μουσείο στην χώρα μας.

Ο νυν υπουργός Πολιτισμού κ. Αντώνης Σαμαράς, είπε όχι στον δανεισμό των κλοπιμαίων από την Αγγλία, αφού κάτι τέτοιο θα νομιμοποιούσε την παράνομη κατοχή των βίαια αποσπασμένων ζωοφόρων από τον Ναό του Παρθενώνα και την Καρυάτιδα που αποσπάστηκε από το Ερεχθείο, κατά την διάρκεια της αποχώρησης των Τούρκων από τον περιφραγμένο και οχυρωμένο Βράχο από τα στατεύματα του Κιουταχή που υποχωρώντας, συνετέλεσαν περαιτέρω στην καταστροφή των Αρχαίων Μνημείων, ενώ ο Λόρδος Έλγιν έλαβε φιρμάνι να τα αποσπάσει από την αρχική τους θέση, με ισχυρισμό την "προστασία" τους από τις εχθροπραξίες.

Είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε ξανά στο λίκνο τους όσα ο πολιτισμός των ισχυροτέρων μας στέρησε εδώ και δυόμιση αιώνες που το Ελληνικό Κράτος συστάθηκε από τις στάχτες του. Μπορούμε να συνδεθούμε ξανά με όσα με ενώνουν με τον λαμπρό πολιτισμό των Ελλήνων του 5ου αιώνα π.Χ. μέσα από την επίσκεψή μας στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης.

Μαριαλένα, 18/6/2009

Ανθρώπινα Σώματα (αυτό το θαύμα)!

Εμοιαζε με μάθημα ανατομίας για εκκολαπτόμενους γιατρόυς, αλλά δεν ήταν. Θα έπρεπε να μύριζε παντού φορμόλη και να ήταν κρύα σχεδόν σαν ψυγέιο αλά όχι, πάλι δεν ήταν.
Ο χώρος ήταν απλά δροσερός από τον σταθερό κλιματισμό, όμορφα φωτισμένος, και τα περισσότερα σώματα στέκονταν σε στάσεις φυσικής δραστηριότητας. τόσο οικεία αλλά και τόσο απόμακρα. Ο ένας ετοιμαζόνταν να χτυπήσει μιά μπάλα ποδοσφαίρου, ο άλλος να σημαδέψει με το μικρό βελάκι στο χέρι. Αλλοι δύο τραβούσαν ο ένας τον άλλον λες και έπαιζαν, προς αντίθετες κατευθύνσεις. Ιστοί και δέρμα έλειπαν. Πολλές φορές και οι μύες είχαν απομακρυνθεί με χειρουργικό ακριβέστατο τρόπο ώστε να αποκαλύψουν εσωτερικά ανθρώπινα όργανα, αυτά που η θεματολογική άιθουσα ήθελε να μας αποκαλύψει.

Βρέθηκα το περασμένο Σάββατο στην αίθουσα που είχα κατα νου να επισκεφτώ. "Τα Σώματα" δηλαδή "την εκθεση του Ανθρώπινου Σώματος" αλλά εκ των Εσω, μιά έκθεση παγκόσμια γνωστή που πριν φτάσει στην Ελλάδα και ριζώσει για έναν χειμώνα, είχε περάσει από άλλες πλείστες χώρες με τεράστια ανταπόκριση από το διψασμένο κοινό.
Γιατί εδώ τα εκθέματα δεν ήταν κάποιο προιόν ανθρώπινης τέχνης ή εικατικής δημιουργίας. Εδώ ςχουμε να κάνουμε με την ίδια την τέχνη της Μητέρας Φύσης που δημιούργησε το Απόλυτο Εκθεμά της τον Ανθρωπο.

Η τελειότητα λοιπόν αυτού του εκθέματος παρουσιάζεται εδώ από αληθινά σώματα που δωρίστικαν από τους κατόχους τους μετά τον θάνατό τους και που με κατάλληλη επεξεργασία συντήρησης ιστών και αφαίρεσης ολοκληρωτικά της υγρασίας, παρεμποδίστηκε η αποδόμησή τους, και τελικά μπορούν να παρουσιάζονται σε μας με έναν άλλον εκθεματικό ( φιλικό) τρόπο.

Δεν θα συνεχίσω απλά να αναφέρω τρία σημέια που προσωπικά με εντυπωσίασαν

Η τελειότητα του Ανθρώπινου σκελετού

Με τα μάτια μου η παρατήρηση του Εμβρύου στα κυριότερα στάδια της εξέλιξης στην μήτρα.

Η σύγκριση μεγέθους του πνέυμονα και της καρδιάς ενός μη καπνιστή και ενός θανόντος από κάπνισμα, και ο σωρός δίπλα σε μεγάλη κούτα από plexiglass κάθε είδους προιοντων καπνού που πετάχτηκαν ( ελπίζω δια παντός) από επισκέπτες της έκθεσης.

Υπάρχουν κι άλλα

Προλάβετε γιατί ευτυχώς η έκθεση πήρε παράταση για μία ακόμη εβδομάδα.

Αν μπορείτε μην τα χάσετε!! Ειδικά το φεστιβάλ EMOTION PICTURES είναι μοναδικό!!

http://www.ameamedia.gr/conference

http://www.ameamedia.gr/festival

Ευρωεκλογές:η επόμενη μέρα.

Να λοιπόν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Η μισή κοινωνία (και παραπάνω) της Ευρώπης δεν πήγε να ψηφίσει. Το υπόλοιπο μέρος της ευρωπαϊκής κοινωνίας εξέλεξε για όλους μας ένα από τα συντηριτηκότερα κοινοβούλια όλων των εποχών. Μεγάλη πτώση της Αριστεράς,της Σολιαδημοκρατίας και άνοδο της Δεξιάς με ταυτόχρονη άνοδο της Ακροδεξιάς. Οι πολίτες με την αποχή τους έστειλαν (και καλά έκαναν) στα σουπίδια το πολιτικό σύστημα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όμως η παράταξη της Δεξιάς,της ξενοφοβίας,του ρατσισμού, του συντηρητισμού,των τρομονόμων, της λιτότητας και της επισφαλής εργασίας (όπως δείχνουν τουλάχιστον τα στοιχεία) δεν πήγανε τριήμερο,δεν έκαναν μπάνιο.Έχουμε μια σαφή μείωση των προοδευτικών δυνάμεων που θα μπορούσαν να μας εκπροσωπήσουν στην ευρωβουλή. Κάτι ανάλογο συνέβει και μετά την οικονομική κρίση του 29 που οδήγησε τελικά στον πόλεμο. Το μήνυμα του κόσμου μοιάζει να λέει :το σπίτι μου να΄ναι καλά και όλοι οι άλλοι να πανε να γαμ... γιατί έρχονται δύσκολα χρόνια. Ας κλειστώ λοιπόν στο εθνικό μου καβούκι για να ΄βρω λίγη ασφάλεια.Μιλάμε για έναν διευρημένο εννιαίο ατομικισμό.
Κάθε πολίτης που οραματίζεται μια καλύτερη κοινωνία χωρίς διακρίσεις,εκμετάλευση και πολέμους έπρεπε να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα φασιστοειδή στοιχεία μέσα από το όπλο της κάλπης εκτός κι αν έχει από τώρα προεξοφλήσει ότι θα είναι καθημερινα στους δρόμους.Ότι θα παλέψει ακόμα περισσότερο με διαδηλώσεις,καταλήψεις, απεργίες γιατί με αυτούς που άφησε να πάρουν την ευρωεξουσία θα αντιμετωπίσει μεγάλο σωρό αντιδραστικών και συντηρητικών νόμων,συνθηκών,αποφάσεων.
Η ταξική κοινωνική πόλωση του τελευταίου χρόνου οδήγησε μεγάλο κομμάτι του κόσμου στην ακροδεξιά η θεωρία της οποίας είναι αυτή που φούντωσε την οικονομική και κοινωνική κρίση.
Πολλοί λιγότεροι ήσαν αυτή τη φορά αυτοί που εστερνίστηκαν τις θεωρίες του Μάρξ και του Ενγκελς παρόλο που εκεί μέσα υπάρχουν αναλυτικά τα αίτια τις κρίσης(κατά προφητικό τρόπο)καθώς και η συνταγή για την έξοδο απ΄αυτήν. Όμως μετά τα μεγάλα ιστορικά και θεωρητικά λάθη των επαναστατών σοσιαλιστών από το 1925 και μετά ό κόσμος δεν πείθεται εύκολα σήμερα.
Η ιστορία προχωρεί και έχουμε να δούμε πολλά ακόμα γιατί η πραγματική ιστορία γράφεται στους δρόμους και όχι στα κοινοβούλια και τους διαδρόμους!

5 Ιουνίου 2009: Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

Μήνυμα της Α. Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικου Πατριάχου κ.κ. Βαρθολομαίου διά την παγκόσμιον ημέραν Περιβάλλοντος (5 Ιουνίου 2009)

Η σημερινή Παγκόσμιος Ἡμέρα Περιβάλλοντος εἶναι μία ἀφορμή καί συγχρόνως μία μεγάλη εὐκαιρία διά νά ἀναλογισθῶμεν ὅλοι, ἀσχέτως θρησκευτικοῦ φρονήματος, τήν περιβαλλοντικήν κρίσιν.Κατά τάς ἡμέρας μας, περισσότερον ἀπό ποτέ, προβάλλει ἀδήριτος ἡ ἀνάγκη νά κατανοήσωμεν ὅλοι ὅτι ἡ περιβαλλοντική προστασία δέν ἀποτελεῖ ρωμαντικήν ἰδεοληψίαν ὡρισμένων ὀλίγων. Μέ τήν περιβαλλοντικήν κρίσιν καί ἰδιαιτέρως τήν κλιματικήν ἀλλαγήν νά ἀποτελῇ πλέον τήν μεγίστην ἀπειλήν διά κάθε μορφήν ζωῆς εἰς τόν πλανήτην μας, εἶναι προφανής ἡ εὐθεῖα διασύνδεσις τῆς προστασίας τοῦ περιβάλλοντος μέ ὅλας τάς ἐκφάνσεις τῆς οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς ζωῆς

http://www.eptalofos.com.gr/OlaNew.asp?id=326

CSI and the Macedonia is Greek. (Νά και κάτι υπέρ ημών!)